တိုင္းဖ်က္ျပည္ဖ်က္ စစ္သားႀကီးရဲ႕ ငရဲမသြားခင္ရသြားေသာ "ေနာင္တ" ႏွင္႔ စစ္တပ္၏ ဇစ္ျမစ္...
တပ္မေတာ္ကိုႏုိင္ငံေရးဇာတ္သြင္းခဲ့ၾကသူမ်ားမွာႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ကိုယ္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္ (ေက်ာ္၀င္း)
အမွန္စင္စစ္ တပ္မေတာ္၏သေႏၶသားကို စတင္ေမြးဖြားေပးလိုက္သည္မွာ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟုဆိုႏုိင္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ဤအေရးေတာ္ ပံုႀကီးကိုျဖတ္သန္းရင္း ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအင္အားစု မ်ားၾကားတြင္အယူအဆတစ္ခုအခိုင္အမာျဖစ္တည္လာခဲ့သည္။
““အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားကိုထိထိေရာက္ေရာက္ႏွင့္ျပတ္ျပတ္သားသားရင္ဆုိင္ၿပီးလံုး၀လြတ္လပ္ေရးအရယူဖုိ႔ဆိုလွ်င္အမ်ဳိးသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕တစ္ခုမလြဲမေသြရွိဖို႔လိုလိမ့္မည္”” ဆုိေသာယူဆခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ဤယူဆခ်က္ျဖင့္ပင္ ႏိုင္ငံျခားအဆက္အသြယ္ ရွာေဖြၾကရာမွရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ထိုသည္၏ေနာက္တြင္မူ-“ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္” (ဘီအုိင္ေအ)၊
“ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္” (ဘီဒီေအ)၊“ဗမာအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္” (ဘီအင္ေအ)စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းခဲ့ရသည္။သည္လိုႏွင့္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအႀကိဳကာလသို႔ေရာက္ေသာအခါ “ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္တပ္မေတာ္”
ပီဘီအက္(ဖ)အမည္ျဖင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီတုိ႔ႏွင့္ လက္တြဲကာ ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႕(ေနာင္-ဖဆပလ)ကိုဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ဤအဖြဲ႕ႀကီး၏ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ပင္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာဆင္ႏႊဲႏိုင္ခဲ့သည္။တစ္ဖန္ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ ကႏ္ၵီစာခ်ဳပ္အရ ဘားမား႐ိုင္ဖယ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းခဲ့ရျပန္သည္။တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးေတာ့မွသာ အဆုိပါဘားမား႐ိုင္ဖယ္ကို ၾကားျဖတ္အစိုးရသုိ႔ လႊဲအပ္ေပးခဲ့သည္။၁၉၄၈ ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီလ၄ရက္ေန႔ေနာက္တြင္ကားလြတ္လပ္ေသာျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏တပ္မေတာ္ႀကီးျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
ဤသမုိင္းေၾကာင္းကိုၾကည့္လွ်င္ပင္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာအမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈအဆင့္ဆင့္တြင္သေႏၶတည္ၿပီးဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ႀကီးမွေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွားပါသည္။ဆုိရလွ်င္အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္ဆက္စပ္ေပၚထြက္လာေသာတပ္မေတာ္ဟုဆိုႏုိင္ပါလိမ့္မည္။အမွန္စင္စစ္ဤသမိုင္းေၾကာင္းမွာျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ခုတည္းသာမဟုတ္လြတ္လပ္ခါစႏုိင္ငံအားလံုး၏တူညီေသာအျခင္းအရာပင္ျဖစ္သည္။ထုိ႔ထက္ဆုိရလွ်င္ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ႏုိင္ငံအားလံုးေလာက္၏ျပႆနာဟူ၍ပင္ဆုိႏုိင္ေလာက္ပါသည္။စစ္အတြင္းအမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ အားေကာင္းေမာင္းသန္ထြက္ေပၚလာေသာလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ စစ္ၿပီးေခတ္ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုအဟပ္ညီညီေပါင္းစပ္ႏုိင္ေရးျပႆနာျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆုိရလွ်င္“စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးျပႆနာ” ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၅၇ခုႏွစ္ကထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာဟားဗတ္ပါေမာကဆမ္မ်ဴရယ္(လ)ဟန္တင္တန္၏ၡ“တပ္မေတာ္သားႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္”
(THE SOLDIER AND THE STATE) မွာအဆုိပါျပႆနာကို အေျဖရွာႏုိင္ရန္ႀကိဳးပမ္းခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္ဟု
ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွယူဆၾကသည္။ သို႔တေစဟန္တင္တန္၏စာအုပ္မွာဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံႀကီးသံုးခု
(အေမရိက၊ ဂ်ာမနီႏွင့္ ဂ်ပန္)ကိုသာ အဓိကထားဆန္းစစ္ခဲ့သည္ျဖစ္၍
လြတ္လပ္ခါစ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားအတြက္မူသီအုိရီမဲ့လမ္းသစ္ထြင္ ရသလိုသာျဖစ္ခဲ့သည္။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္အဆုိပါသိမ္ေမြ႕နက္နဲေသာအလုပ္ကိုပထမဆံုးတာ၀န္ယူခဲ့သူမွာဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟုဆုိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။စစ္ၿပီးေခတ္ ဥပေဒတြင္းႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဖဆပလကိုအမ်ဳိးသားတပ္ေပါင္းစုႀကီးအျဖစ္ ျပန္လည္စုစည္းရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေသာ ဘားမား႐ိုင္ဖယ္ကိုမပါေစေတာ့ဘဲ ၎ကိုယ္စားျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႕ကိုသာ ထည့္သြင္းခဲ့သည္။သူကုိယ္တုိင္လည္း တပ္မေတာ္မွထြက္ၿပီးဦးေအာင္ဆန္းအျဖစ္သာဖဆပလ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။
တပ္မေတာ္ကို ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ကင္းလြတ္ေသာ လြတ္လပ္သည့္လက္နက္ကိုင္အင္အားစု
(PROFESSIONAL ORGAN) အျဖစ္ ပံုေဖာ္ႏိုင္ရန္ပထမဆံုးအားထုတ္မႈဟု သေဘာရပါသည္။
ေျပာၾကစတမ္းဆုိလွ်င္တပ္မေတာ္ကိုႏုိင္ငံေရးဇာတ္သြင္းခဲ့ၾကသူမ်ားမွာႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကိုယ္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။ပထမ- ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ေနာက္- ဆုိရွယ္လစ္ပါတီတုိ႔ျဖစ္သည္။သို႔ႏွင့္အမွ် ကနဦး တပ္မေတာ္တြင္ကြန္ျမဴနစ္တပ္မွဴးမ်ား၊ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား ရွိသေလာက္ရွိေနခဲ့သည္။လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး သံုးလမွ်မရွိေသးခင္မွာပင္ အဆိုပါကြန္ျမဴနစ္ ဆိုရွယ္လစ္ပဋိပကၡမွျပည္တြင္းစစ္အထိအေျခအေနဆိုးသြားခဲ့ရာ တပ္မေတာ္မွာလည္း ျပည္တြင္းစစ္ေနာက္ခံႏိုင္ငံေရးႏွင့္ မလြဲမေရွာင္သာ ဆက္စပ္ပတ္သက္လာ ရေတာ့သည္။ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ပင္တပ္မေတာ္တြင္း ညီၫြတ္ေရးကို ထိခိုက္ခဲ့ရသည္မ်ားရွိသည္။
မည္သို႔ပင္ရွိေစ ၁၉၄၈-ဗကပ ေတာခိုခ်ိန္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၉ တပ္မေတာ္အစိတ္အပိုင္းအခ်ဳိ.ေတာခိုခ်ိန္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ကြန္ျမဴနစ္တပ္မွဴးမ်ား တပ္မေတာ္ႏွင့္ ကင္းကြာသြားခဲ့သည္။တစ္ဖန္၁၉၆၀ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ဆိုရွယ္လစ္အႏြယ္တပ္မွဴးအခ်ဳိ႕ကိုတပ္မေတာ္မွဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ ၁၉၆၂ သို႔ေရာက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္မွပင္“ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ” ဖြဲ႕ၿပီးႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္အရပ္ရပ္ကိုယူခဲ့ျပန္သည္ထိုသည္၏ေနာက္တြင္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကိုအေျခခံၿပီး“ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ” ကိုဖြဲ႕စည္းကာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဦးေဆာင္ပါတီအျဖစ္ ဆက္လက္ တာ၀န္ယူေစခဲ့သည္။

၁၉၈၈ အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္မွပင္“ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕” ကိုဖြဲ႕စည္းကာ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္ကိုဆက္လက္ယူခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ၀င္ တပ္မေတာ္သားမ်ားကိုလည္းပါတီမွႏုတ္ထြက္ေစခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီမွ“တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးပါတီ”(တ.စ.ည) အျဖစ္ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းကာတပ္မေတာ္ႏွင့္မသက္ဆိုင္ေသာအရပ္ဘက္ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခု ျဖစ္လာၿပီး၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တစ္ဖန္ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ကို ဆက္ခံေသာ “ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ” က ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ကို ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္အတည္ျပဳေစကာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုက်င္းပေပးခဲ့သည္။ ဤတြင္တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊နာယကမူဦးေဆာင္ခဲ့ၾကေသာယခင္ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႕မွာႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းၿပီးေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင္႔ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္းတပ္မေတာ္မွ အနားယူေစခဲ့သည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစတင္ခဲ့သည့္ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာတပ္မေတာ္ျဖစ္ေစေရးႀကိဳးပမ္းမႈ၏ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းမ်ားဟု သေဘာရပါသည္။
သို႔တေစ တပ္မေတာ္၏အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈအခန္းကိုမူ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒ
ျဖင့္အတည္ျပဳထားသည္။
ဆိုခဲ့ၿပီးေသာတပ္မေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးတို႔၏ပူးတံုခြာတံုျဖစ္စဥ္ႀကီးကို ေျပာင္းလဲလာေသာကမၻာ့ေရစီးေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ၾကည့္ျမင္ဖို႔လိုလိမ့္မည္ဟု သေဘာရပါသည္။စစ္ေအးတိုက္ပြဲ အထြတ္အထိပ္ကာလ (၁၉၆၀၀န္းက်င္) က စတင္ခဲ့ေသာMILITARIZATION OF POLITICS TREND ႏွင့္ စစ္ေအးအၿပီး (၁၉၉၀ ၀န္းက်င္) တြင္စတင္ျဖစ္တည္လာေသာ DEMILITARIZATION OF POLITICS TREND တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာဒုတိယေရစီးေၾကာင္း ေနာက္ခံတြင္ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္မည္ထင္သည္။
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ယခုစာတမ္း၏ ေယဘုယ်ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ (၁၉၄၈-၁၉၈၈) အတြင္းျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္ပံုေဖာ္ခဲ့ၾကသူအားလံုးေလာက္မွာ ယခုအခါသက္ရွိထင္ရွားမရွိၾကေတာ့ပါ။ လူပုဂ္ၢိဳလ္အေနႏွင့္ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္းစီတြင္အားနည္းခ်က္၊အားေကာင္းခ်က္၊ အမွားပိုင္း-အမွန္ပိုင္းမ်ားရွိႏိုင္ၾကသည့္တိုင္ သူတို႔အားလံုးမွာျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္တက္ညီလက္ညီ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္ပါသည္။
သို႔အတြက္ အဆိုပါေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ပုဂ္ၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈသေဘာမသက္ေရာက္ေစဘဲ ေခါင္းေဆာင္မႈအေကာင္းအဆိုးကိုအကဲျဖတ္သံုးသပ္သည္ကသာအနာဂတ္အတြက္အက်ဳိးမ်ားပါလိမ့္မည္။ဤအျမင္၊ဤအေတြးႏွင့္ပင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ကိုစာေရးသူဥာဏ္မီသေလာက္ အက်ဥ္းမွ်တို႔ထိၾကည့္ပါမည္။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု (ေျပာရလွ်င္ အားလံုးေလာက္) မွာ သူတို႔တစ္ေတြ၏ကနဦးႏိုင္ငံေရးဘ၀အစေလာက္က လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးအယူအဆ မက္(စ္)၀ါဒ အေပၚသူ႔အတုိင္းအတာႏွင့္သူစိတ္ၫႊတ္ခဲ့ၾကဟန္ရွိပါသည္။သူတို႔အထဲမွ သခင္စိုး၊သခင္သန္းထြန္းတို႔ဆိုလွ်င္လက္၀ဲအိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီ ဆရာႀကီးမ်ားအျဖစ္ပင္ ထင္ရွားခဲ့ၾကသည္။
သို႔တိုင္ေအာင္တရားေသ၀ါဒကိုမူ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးမေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။
သေဘာတရားေရးအရာတြင္သူတို႔ေလာက္နာမည္မႀကီးလွသည့္တိုင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ အားေကာင္းခ်က္မွာတရားေသ၀ါဒကိုေရွာင္ႏိုင္ၿပီး လက္ေတြ႕က်က်ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းျဖစ္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္ၿပီးေခတ္လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလ (၁၉၄၅-၄၈)တြင္ သူ၏လက္ေတြ႕က်ေသာ ဦးေဆာင္မႈကိုထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရသည္။
နဂါးနီစာေပအသင္းႀကီးကို စတင္တည္ေထာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သည့္တိုင္ သခင္ႏု (ဦးႏု) မွာအိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီသမားတစ္ဦးမဟုတ္ဟု သေဘာရပါသည္။ “ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး”(PERSONALITY) ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူဟုျမင္သည္။ထိုေခတ္ လက္၀ဲလိုလားသူလူငယ္မ်ားၾကားတြင္ “ကိုႀကီးႏု” အျဖစ္အားလံုးကတေလးတစားေနရာေပးခဲ့ရသူျဖစ္ရာျ မန္မာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အျမင့္ဆံုးဟူ၍ပင္ ဆိုရမလိုရွိသည္။လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးတြင္ အာဏာရပါတီျဖစ္လာသည့္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္စုထဲတြင္(လက္၀ဲအသိုင္းအ၀ိုင္းၾကား)လူမုန္းအမ်ားဆံုးျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ဤသို႔ျဖစ္ရသည္မွာသူတာ၀န္ယူရေသာ “ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး” အလုပ္ႏွင့္လည္း ဆိုင္ပါလိမ့္မည္။

ထို႔ထက္စစ္ေအးေခတ္ႏိုင္ငံတကာအခင္းအက်င္းႏွင့္
ျပည္တြင္းစစ္ေနာက္ခံတို႔ျဖင့္လည္းဆက္စပ္စဥ္းစားဖို႔လိုပါလိမ့္မည္။သို႔တေစဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွာေလ့လာအားအေကာင္းဆံုး၊အထက္ျမက္ဆံုးျဖစ္သည္ကိုမူ (လိုလားသူေရာ၊ မလိုလားသူမ်ားကပါ)သိမွတ္ လက္ခံၾကပါသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွာ သူတို႔ေခတ္ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုလိုမက္(စ္)၀ါဒီမဟုတ္။စြဲၿမဲေသာဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္တစ္ဦးျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူဦးဗေဆြကမူဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလိုမဟုတ္။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားသည္။မူလက လက္၀ဲအယူအဆလိုလားသူ၊ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာဆိုရွယ္လစ္၊ေနာက္ဆိုရွယ္ ဒီမိုကရက္၊အယူအဆေရးရာတြင္ စြဲၿမဲဟန္မရွိ။သို႔ေသာ္ ဂိုဏ္းဂဏအနည္းဆံုးဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ဟုယူဆၾကသူမ်ားရွိသည္။အရွိကိုအရွိအတိုင္း ျမင္တတ္သူဟုလည္း ဆိုသည္။
၁၉၆၂ေနာက္ပိုင္းမွစ၍အဓိကဦးေဆာင္မႈတာ၀န္ယူခဲ့သူမွာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းျဖစ္ပါသည္။သို႔ႏွင့္အမွ်အေ၀ဖန္ခံရဆံုးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္ခဲ့သည္။သို႔ႏွင့္တိုင္ဦးေန၀င္း၏ႏိုင္ငံေရးဘ၀ကိုအကဲျဖတ္ရာတြင္သူျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေခတ္ေရစီးမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္ၾကည့္ျမင္ပါမွ မွ်တလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားမွ စတင္ခဲ့ေသာ
“လက္၀ဲလိႈင္း” (LEFT WING POLITICAL WAVE) ႏွင့္၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္တြင္ေပၚထြက္လာေသာ“ႏိုင္ငံေရးကို စစ္ေဘာင္သြင္းသည့္ တူ႐ူခ်က္” (MILITARIZATION OF POLITICS) တို႔ျဖစ္သည္။
““ကိုယ့္အေနနဲ.ဒီသံသရာတရားေတြ၊သခၤါရတရားေတြ၊အနိစၥ၊အနတၱတရားေတြကို ဒီေန႔သိျမင္သလိုမ်ား
ဟိုတုန္းက သိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ မတ္လကိစၥကိုကိုယ္မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ...””
(ဦးေန၀င္းမွ ဦးခ်စ္လိႈင္ (ကိုကိုေမာင္ႀကီး) ကို ၁၉၉၅ ဇူလိုင္ ၂၆ ရက္ကေျပာခဲ့ေသာစကား) ကိုကိုေမာင္ႀကီး၏ (တရံေရာအခါမ်ား - မွ)
ဦးေန၀င္း ေနာင္တရ ရေအာင္အမွားေတြလုပ္မိခဲ႔တာဟာ အသိတရားေၾကာင္႔လို႔ပဲ ယူဆပါတယ္
ဒီေန႔တပ္မေတာ္ေန႔မွာလည္းစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္က စစ္တပ္ဟာႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအျပင္
အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးမွာ ဦးေဆာင္အခန္းက႑ကေနဆက္လက္ဦးေဆာင္မယ္လို႔ေျပာသြားေတာ႔
"ဒီမိုကေရစီ"စနစ္ ဆိုတာသူတို႔ ပါးစပ္ထဲကစနစ္ပဲျဖစ္ေနအံုးမွာေပါ႔ဗ်ာေနာ္...
ဒါကိုေတာ႔ဘယ္လိုမွလက္မခံႏိုင္ဘူး ေနာက္ထပ္ ေနာင္တရအံုးမဲ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးလည္း ထပ္မေတြ႕လိုေတာ႔ဘူး။ လက္မခံႏိုင္ရင္ ေျပာင္းလဲေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မွာလည္း။
(ကိုကိုႀကီး) ေျပာသြားတာနဲ႔ အဆံုးသတ္ပါရေစ...
“က်ေနာ္တို႔က အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုေမွ်ာ္ကိုးျပီးေတာ့ ကာလတခုမွာ သမားရိုးက်မဟုတ္တဲ့၊ ပံုစံတက် မဟုတ္ေသးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တခုကို ျဖတ္သန္းေနရတာပါ။ တကယ့္ တကယ္ကေတာ့ တည္ျငိမ္ တဲ့ အေျခက် တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္လာျပီဆိုရင္ ဒီတပ္မေတာ္သားဆိုတာဟာလည္း ႏိုင္ငံသားေတြရဲ့႕ အစိတ္အပိုင္း
တခုသာျဖစ္တာ ေၾကာင့္ သူက အထူးအခြင့္အေရး ရယူခံစားတာမ်ိဳး သာမန္ ႏိုင္ငံသား ေတြထက္
ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့ အထူးအခြင့္အလမ္း တခုမွာ ရေနတာမ်ိဳးဟာ သူတို႔ကိုယ္က မျဖစ္သင့္ ဘူးဆိုတာ
ကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ နားလည္ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ေရရွည္သြားရမယ့္ ပန္းတိုင္တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။” တဲ႔...
(ေရရွည္ဆိုေတာ႔ ၾကာမယ္သီးခံႏိုင္ရမယ္ ရင္႔က်က္ႏိုင္ရမယ္ေပါ႔ဗ်ာေနာ႔... တခါတခါေတာ႔လည္း တင္းမိပါတယ္ ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္။))

Lwin Pwin
Blog: http://wanna23-23.blogspot.com/
Web-site: www.nlabr.com