သင့္မိတ္ေဆြအေပၚမွာ ျပဳတဲ့ မတရားမႈကို ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို လ်စ္လ်ဴျပဳရင္ အဲဒီမတရားမႈဟာ တေန႔မွာ သင့္အေပၚ ေရာက္လာပါလိမ့္္မယ္။ မတရားမႈတခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်ဴးလြန္ခြင့္ရသြားခဲ့သူဟာ အစြယ္ကို ေသြးလူးသြားတဲ့က်ားလို မတရားမႈကို အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ က်ဴးလြန္ပါလိမ့္မယ္။
လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းထဲက လူတေယာက္ အေပၚမွာ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ဒါမွမဟုတ္ တျခားတစုံတေယာက္က က်ဴးလြန္တဲ့ မတရားမႈဟာ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔ အစည္းဝင္ အားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ မတရားမႈကို ကာကြယ္ဖို႔ တိုက္ဖ်က္ဖို႔ဟာ လူတိုင္းမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ အဲသလို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ တျခားသူေတြ အေပၚမွာပါ မတရားမႈကို ဆက္လက္ က်ဴးလြန္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဒီေန႔မွ သိရတဲ့ အသစ္ အဆန္းမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းတေလ်ာက္လုံးမွာ ကမၻာတလႊား ႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရဖူးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။
တိုင္ယီ ဘိနပ္စက္ရုံမွာ အလုပ္သမားေတြ လုပ္ခတိုးျမွင့္ရရွိေရး၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ရရွိေရး အတြက္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾက တာ အားလုံး အသိပါ။
တကယ္ေတာ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြဆုိတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကစက္ရုံေတြတင္မကပါဘူး။ ကမၻာတလႊားမွာပါ လူ႔အခြင့္ အေရး အလုပ္သမား အခြင့္အေရးေတြ ခ်ဳိးေဖာက္လြန္းၾကတဲ့ အတြက္ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားၾကပါတယ္။ ဥေရာပ ကုမၸဏီၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ GAP၊ Nike၊ Adidas တို႔လို ကုမၸဏီၾကီးေတြေတာင္မွ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္ၾကလြန္းလို႔ ကမၻာတလႊားမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ေဆာင္ရြက္သူ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြက ဝိုင္းဝန္း ကန္႔ကြက္ၾကတာ၊ အလုပ္သမား ေတြက ဆႏၵျပေတာင္းဆိုၾကတာဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါပါ။ ဂါးဒီးယန္းတို႔လို၊ ဘီဘီစီတို႔လို ထိပ္တန္းမီဒီယာၾကီးေတြထဲမွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ တရုတ္ကုမၸဏီေတြကေတာ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေဖာက္ဖ်က္ၾကတဲ့ အထဲမွာ တျခားကုမၸဏီေတြထက္ နာမည္ပိုပ်က္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြမွာ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြေၾကာင့္ ျပႆနာတက္ၾကတာဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။ စက္ရုံေတြမွာ အိုဗာတိုင္ေပးရမွာေၾကာက္လို႔ အေျခခံလစာကို မတန္တဆ ေလ်ာ့ခ်ထားၾကတာကို အားလုံး အသိပါ။ ေစ်းကြက္ေပါက္ေစ်းအရ အေျခခံလစာသိပ္နည္းေနရင္ အလုပ္သမားရွာမရမွာ စိုးတဲ့ အတြက္ အေျခခံလစာအစား ခရီးစရိတ္၊ ရွားပါးစရိတ္၊ စားေသာက္စရိတ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြနာမည္တပ္ေပးျပီး အေျခခံလစာကိုေတာ့ ေလွွ်ာ့ထားၾက ပါတယ္။ ဒီညစ္ကြက္ကလည္း လႈိင္သာယာမွာ လုပ္ေနက် ညစ္ကြက္ၾကီးလိုလိုျဖစ္ေနပါျပီ။
အလုပ္သမားေတြ အိမ္သာတက္ရင္ အလုပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့မွာ စိုးလို႔ တေန႔ကို အိမ္သာ ဘယ္ႏွမိနစ္ပဲ တက္ရမယ္လို႔ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ လည္း အဲဒီစက္ရုံေတြပါပဲ။ ေရေသာက္တာကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ထက္ မပိုရလို႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလည္း ဒီစက္ရုံေတြပါပဲ။ အလုပ္သမားကို အလုပ္မေပးႏိုင္လို႔အားေနရင္ သူတို႔တာဝန္နဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ၾကမ္းတိုက္ျမက္ႏႈတ္ခိုင္းတာလည္း ဒီစက္ရုံေတြပါပဲ။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ အလုပ္သမားေတြကို လခေပးငွားရမ္းခိုင္းေစတာနဲ႔ေတာင္မတူေတာ့ပဲ လခေပးျပီး ေက်းကြ်န္ငွားရမ္းထားတာနဲ႔ေတာင္ တူေနပါတယ္။

အလုပ္ခြင္ အေျခအေနေတြလည္း ၾကည့္ၾကဦး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သြပ္မိုးဂိုေဒါင္ၾကီးေတြပုံစံမ်ဳိး။ အင္မတန္ ပူေလာင္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သမားေတြ ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္ေနရတယ္ဆိုတာ စာနာစဥ္းစားၾကည့္ၾကပါေတာ့။
အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ရက္နဲ႔ နာရီေတြကလည္း မတန္တဆ။ တလကို ၂၅ ရက္ ၂၆ ရက္ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ညနက္သန္းေကာင္ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ၁၈၈၆ ခုနွစ္ကတည္းက တေန႔အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီထက္ မေက်ာ္လြန္ေရးကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ခ်ီကာဂိုမွာ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ အလုပ္သမားေတြဟာ သားနဲ႔ အမိ၊ ေမာင္နဲ႔ ႏွမ ေတြ႔ဆုံခ်ိန္ေတာင္မရ ေလာက္ေအာင္ အလုပ္ခြင္ရဲ့ လခစားကြ်န္စနစ္ယႏၱရားထဲမွာ ဘဝေတြကုန္လြန္ေနၾကရတုန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာတခ်ဳိ႔ စက္ရုံ မွာ အိုဗာတိုင္ မဆင္းမေနရ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ဳိးရွိေနျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႔စက္ရုံေတြမွာ အလုပ္သမားေတြကို အျမဲတန္းလခစားဝန္ထမ္း အျဖစ္ မခန္႔ထားပဲ ေန႔စား အျဖစ္ခန္႔ထားျပီး၊ အခ်ိန္ပို မဆင္းရင္ အလုပ္ျဖဳတ္မယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ဳိးသတ္မွတ္တယ္။ ေန႔စား အလုပ္သမား အျဖစ္ ခန္႔ထားျပီး၊ ခြင့္ရက္ခံစားခြင့္ မေပးဘဲ ထားတာမ်ဳိးလည္းရွိတယ္။
ဒီေလာက္ဆိုးဆိုးဝါးဝါး လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တဲ့ၾကားထဲမွာ ေနာက္ထပ္ လဲရာကို သူခိုးေထာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္က တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အလုပ္ရွင္က အလုပ္ပိတ္ျပီး အဲဒီပိတ္ရက္ကို လစာမေပးဘဲ ျဖတ္ေတာက္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
အလုပ္သမား ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ဆိုသူကေရာ ဘယ္ဘက္က ရပ္တည္ပါသလဲ။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္က အစိုးရ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အ စည္းကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္သာရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ စက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က အလုပ္သမားရုံးအရာရွိ္နဲ႔ စကားေျပာခဲ့ဖူးျပီး သူတို႔သေဘာထားကို ထင္ထင္ရွားရွား သိခဲ့ရဖူးတယ္။ က်ေနာ္က စက္ရုံရဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈအပိုင္းမွာ တာဝန္ယူရတဲ့ အတြက္ အလုပ္ရွင္ရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ သေဘာထားျပီး အလုပ္သမားရုံးအရာရွိက သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ့ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္လာတိုင္းမွာ အလုပ္သမားေတြဘက္က ဘာလိုခ်င္သလဲ။ တေယာက္ေယာက္က တာဝန္ယူျပီး ထြက္ေျပာလို႔ သူတို႔ကခိုင္းတယ္။ အဲဒီလူကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး အေရးယူတယ္။ ဖိႏွိပ္တယ္၊ ျဖိဳခြဲတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တဲ့သူမရွိဘူးဆိုတာ ဟုတ္ကုိမဟုတ္ဘူး၊ အျမဲတန္း ေခါင္းေဆာင္ရွိတယ္၊ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ကို ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူရမယ္လို႔ သူတို႔ကို အထက္က ညႊန္ၾကားထားေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို ေပးတဲ့သူကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးေနသူ ဦးေအာင္ၾကည္ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို မတရားဖိႏွိပ္ညွင္းပန္းခံေနရတဲ့ သူေတြဘက္မွာ အခု ကိုဖိုးျဖဴ၊ မစုစုေႏြး၊ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ရပ္တည္ အကူအညီေပးၾကတယ္။ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံက ဆြီဒင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔၊ ဆြီဒင္ ဆုိရွယ္ဒီမိုကရက္ လူငယ္ အဖြဲ႔ တုိ႔ကေတာင္ ႏိုင္ငံတကာ ေသြးစည္းညီညြတ္္မႈကို ျပသတဲ့ အေနနဲ႔ စာနာေထာက္ခံေၾကာင္းစာေပးပို႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွက္စရာ ေကာင္းတာက က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းၾကီးမ်ားအဖို႔မွာ ျမင္လ်က္အကန္း၊ ၾကားလ်က္ အဆြံ႔၊ သိလ်က္ မဝံ့ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ လူ႔အခြင့္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာက ဆုေပါင္း ရာခ်ီရထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီမိခင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သူအာဏာရဖို႔ မဲဆြယ္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ သူ႔ကို အားေပးၾကတဲ့ ေသာင္းခ်ီတဲ့ လူပရိသတ္ၾကီးေရွ႔မွာ က်မကို မဲေပးရမယ္ေနာ္ ဒါပဲ ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြေလာက္ကိုပဲ မရွက္မေၾကာက္ေျပာေနပါတယ္။ ဒါ…ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္တဲ့လား။ ဒါ….လူထုေခါင္းေဆာင္တဲ့လား။ ျပည္သူလူထုၾကီးကခ်စ္လြန္းလို႔ အေမစု၊ အေမစုအေခၚခံရတဲ့သူ၊ အမ်ားျပည္သူရဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ပရိေဒဝ ေသာကမီးေတြကို ျငွိမ္းသတ္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းခံရသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ တခြန္းတပါဒေတာင္ မဖြင့္မဟရဲတာက ဦးသိန္းစိန္ကို ေၾကာက္လို႔လား၊ ဦးသန္းေရႊကိုေၾကာက္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရမၼက္ ငမ္းငမ္းတက္ေနလို႔လားဆုိတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ေနျပီ။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္ဘက္မွာ ရပ္ေနသလဲ၊ ဘယ္သူ႔ဘက္မွာ ရပ္ေနသလဲဆိုတာဟာ မျဖစ္မေနေမးခြန္းထုတ္ရ မယ့္ ပုစၦာတခုျဖစ္လာျပီ။
ဦးသိန္းစိန္ဘက္က ရပ္မွာလား။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား ဆင္းရဲသား ျပည္သူလူထုၾကီးဘက္က ရပ္တည္မွာလား။
အာဏာရွင္ ဘက္က ရပ္မွာလား၊ ဒီမိုကေရစီဘက္က ရပ္မွာလား။
မေသခ်ာေပမဲ့ စြန္႔စားရမွာပဲ ဆုိတဲ့ သူ႔ရဲ့ လႊတ္ေတာ္တြင္းဝင္ျပီး ဒီမိုကေရစီ ကံစမ္းမဲထိုးမယ့္ အစီအစဥ္ၾကီးအတြက္ အလုပ္သမားလယ္သမားေတြရဲ့ အေရးကို စေတးလိုက္ေတာ့မွာလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္လိုက္လို႔ ဘာမွ ဆုံးရွဳံးစရာမရွိပါဘူးဆုိတာ ဟုတ္ပါရဲ့လား၊ ျပန္စဥ္းစားဖို႔သင့္ပါျပီ။
အခုဆိုရင္ အလုပ္သမားအေရးကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားစြဲ ေျဖရွင္းၾကရမလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဟာလည္း အားရစရာ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိတာ အားလုံးအသိပါ။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္တဲ့ ဥပေဒ ေတြလည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္မရွိပါဘူး။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ အစိုးရကိုယ္တိုင္က အလုပ္သမားေတြ၊ တက္ၾကြသူေတြကို ဖိႏွိပ္ညွင္းပန္းေနတဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္ တရားစြဲေျဖရွင္းနည္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ အခြင့္မသာတဲ့ နည္းလမ္းပါ။ တကယ္ေတာ့ အလုပ္သမားအေရးကို အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ILO၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြ ဝိုင္းဝန္းပံ့ပိုးေတာင္းဆိုၾကမွ ေအာင္ျမင္မႈရမွာပါ။ အားလုံးတက္တက္ၾကြၾကြ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရင္ တိုင္ယီ တခုတည္း အတြက္ မဟုတ္ဘဲ၊ အလုပ္သမား အားလုံးအတြက္ ေအာင္ပြဲရသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မပံ့ပိုးရင္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေရျခဳံအစိုးရက အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘဝပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးၾကပါလိမ့္မယ္။
လူ႔တေယာက္ရဲ့ တန္ဖုိးကုိ သမိုင္းက သူ႔ပုခုံးေပၚတင္ေပးလိုက္တဲ့ တာဝန္ကို ဘယ္ေလာက္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲလို႔ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔ပုခုံးေပၚကို သမိုင္းက တင္ေပးလိုက္တဲ့ တာဝန္ကို ဘယ္ေလာက္ေက်ပြန္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာျပီ။ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို ကိုးကားလို႔ က်ေနာ့္ကို လက္ဝဲဆန္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႔ကထင္ခ်င္ထင္ၾကမယ္။ အရင္ေဆာင္းပါးေတြမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံလို႔ လက္ဝဲဆန္တယ္လို႔ ေဝဖန္တာမ်ဳိးကိုလည္း ၾကဳံခဲ့ရဖူးတယ္။ ကမၻာ့ျပည္သူလူထုၾကီးက လူထုလႈပ္ရွားမႈကို တက္တက္ၾကြၾကြေဆာင္ ရြက္ေနခ်ိန္မွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ေျပာတိုင္း လက္ဝဲတံဆိပ္ကပ္ေနတာကေတာ့ မဆလ ဆန္လြန္းတယ္။ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ ကေန ၾကံ့ဖြံ႔အထိ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ဟာ သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္လာရင္ လက္ဝဲတံဆိပ္ကပ္တာ ထုံးစံပဲ။ ဒီ့အတြက္ဘာမွ တုန္လႈပ္စရာမရွိဘူး။ လက္ဝဲဆန္တာ လက္ယာဆန္တာက အဓိကမဟုတ္ဘူး။ မွန္သလား၊ မွားသလား၊ တရားသလား၊ မတရားဘူးလားဆိုတာကသာ အခရာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔မ်ား လူထုေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ားၾကည္ညိဳေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ လမ္းလြဲေပၚေရာက္ေနျပီဆိုရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို ရုန္းကန္ၾကရမလဲ။ ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္ၾကီးမလဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကဖို႔လိုျပီ။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဝဖန္ၾကဖို႔လိုပါျပီ။
က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေဝဖန္ေရးလိုအပ္ေနပါျပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မို႔လို႔ မေျပာဝံ့၊ မဆိုဝံ့၊ မေဝဖန္ဝံ့ပါဆိုတဲ့ ႏုံခ်ာခ်ာ စိတ္ထားေတြကို က်ေနာ္တို႔ အဝင္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဖန္ရင္ စစ္အစိုးရ အၾကိဳက္ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ေရွးဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚကိုလည္း စြန္႔သင့္ျပီ။ သိပါ၊ ျမင္ပါရက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မေျပာဘဲ ေနရင္ က်ေနာ္တို႔ပါေရာျပီး တရားခံျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ တာဝန္မေက်လို႔ က်ဳပ္တို႔ စစ္ကြ်န္ဘဝမွာ ေနရတယ္လို႔ ေနာက္မ်ဳိးဆက္က က်ေနာ္တို႔ကို လက္ညွိဳးထိုးတာခံရလိမ့္မယ္။ ေဒၚစုမွားရင္ ေဒၚစုကိုခ်စ္တဲ့ျပည္သူလူထုပါေတြေဝယိမ္းယိုင္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔လို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို က်ေနာ္တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြမွာေရာက္ေနသူေတြ key players ေတြ stakeholders ေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ့္အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းခ်ျပၾကဖို႔၊ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီလို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သမိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား မေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ လည္း သမိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ ေျပာေရးဆိုခြင့္ကို တန္ဖိုးရွိရွိ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ေစခ်င္ပါ တယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစကားကို က်ေနာ္ေျပာရပါသလဲ။ မၾကာခင္တုန္းက ဥပမာေလးတခုကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာတုန္းက ျဖစ္ရပ္ပါ။
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး မဝင္ေရး၊ မွတ္ပုံတင္ေရး မတင္ေရး နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မဲခြဲကာနီး အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး၊ မွတ္ပုံတင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆိုေဝဖန္တဲ့ အသံ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မၾကားခဲ့ရပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာပါမည္လို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုးမယ့္ လုပ္ရပ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အညံ့ခံ အေလ်ာ့ေပးတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဝဖန္တာမ်ိဳး သိပ္ရွားပါးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားဟာ ဝင္ေရး၊ တင္ေရး၊ အညံ့ခံေရးကို ေထာက္ခံေနၾကသလားလို႔ ထင္မွတ္စရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
( မွတ္ခ်က္။ ။ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ စီအာပီပီ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔ကလူသိရွင္ၾကားမဟုတ္ေပမဲ့ အတြင္းၾကိတ္ေဝဖန္ခဲ့တာမ်ဳိးေတာ့ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္မွန္ သလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ေဝဖန္ခဲ့သလဲေတာ့ မသိရပါ။)
ဒါေပမဲ့ တကယ္တန္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ မဲခြဲဆုံးျဖတ္အျပီး၊ မွတ္ပုံတင္ေရး၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ က်အျပီးမွာ ေၾကညာခ်က္ေတြ အမ်ားအျပား ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီေၾကညာခ်က္ေတြ အရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုဟာ ဝင္ေရး၊တင္ေရးကို မႏွစ္သက္ၾကဘူးဆိုတာေတြ႔လာရပါတယ္။ တခ်ဳိ႔က မၾကိဳက္ေၾကာင္း အတိအလင္းေျပာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ မၾကိဳက္ေပမဲ့ ေဒၚစုကိုေတာ့ ဝန္းရံသြားမယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ (အဲဒီတုန္းက မင္းကိုႏိုင္တို႔ မလြတ္ေသး)၊ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု ( အသွ်င္ဂမၻီရ မလြတ္ေသး)၊ ဗကသအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ( ေက်ာ္ကိုကိုတို႔မလြတ္ေသး)၊ ဗကသႏိုင္ငံျခားေရးေကာ္မတီ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ SNLD၊ မြန္၊ ရခိုင္ အပါအဝင္ စီအာပီပီ အဖြဲ႔ဝင္ ပါတီမ်ား၊ ျပည္ပအေျခစိုက္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံအဖြဲ႔အစည္းေတြ စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဝင္ေရး၊တင္ေရးကို သိပ္မႏွစ္သက္ၾကတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။
အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးရဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သူတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ၾကသလဲ။ သူတို႔ဘာ့ေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ေဝဖန္ဖို႔ ဝန္ေလးခဲ့ၾကသလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူထုဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈလိုအပ္ေနပါတယ္။ မဲမခြဲခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္အားလုံးရဲ့ ေဆြးေႏြးေဝဖန္အၾကံေပးတင္ျပမႈေတြ လိုအပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ လူထုေရွ႔ေမွာက္မွာ ႏိုင္ငံေရး အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရွင္းလင္းခ်ျပဖို႔ လိုအပ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဝင္ေရး၊ တင္ေရးကို မႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတို႔သေဘာထားကို လူထုသိေအာင္ ခ်ျပႏိုင္ခဲ့ရင္၊ ေစာေစာစီးစီး ခ်ျပဖို႔ ရွင္းလင္းေျပာျပဖို႔ မပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အတြင္း မဲခြဲတဲ့ အခါ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ တမ်ဳိးတဖုံျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သမိုင္းဟာ တမ်ဳိးတဖုံ ေျပာင္းလဲေကာင္း ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေစာေစာတုန္းကေျပာခဲ့တာပါ။ ခင္ဗ်ားေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သမိုင္းကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစႏိုင္သလို၊ ခင္ဗ်ား မေျပာျဖစ္လိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္လည္း သမိုင္းကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။
ခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အသီးသီးဟာ အေျပာသိပ္ေနာက္က်ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းအမ်ဳိး မ်ဳိးထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မို႔ မေဝဖန္ရဲတာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတခ်က္မ်ား ပါေနခဲ့ေလမလားလို႔ သံသယဝင္မိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ၊ လူထုေထာက္ခံမႈ သိပ္ၾကီးပါတယ္။ ဒီေထာက္ခံမႈ အရွိန္အဝါကို မလြန္ဆန္ရဲလို႔ မ်ား မေဝဖန္ခဲ့ၾကသလားလို႔ သံသယဝင္မိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လူအမ်ားေထာက္ခံတိုင္း မွန္တယ္လို႔ အခါခပ္သိမ္းမွာ တရားေသယူဆလို႔ မရပါဘူး။ လူအမ်ားေထာက္ခံေပမဲ့ မွားေနတဲ့ ကာလမ်ဳိးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ မ်ားတိုင္းလည္း မမွန္သလို နည္းတိုင္းလည္း မမွားပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ လူအမ်ားရဲ့ ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ ျပီး ဇြတ္လုပ္ဖို႔ ေျပာေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ားကို အမွန္ေရာက္လာေအာင္ အခ်ိန္ယူျပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ စည္းရုံးယူရမယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ားစု လူထုၾကီးဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ လိုပါတယ္။ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေပမယ့္သူ လိုအပ္ပါတယ္။ လူထုကို အျပိဳင္အဆိုင္ စည္းရုံးတင္ျပမႈေတြ လုပ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ စည္းရုံးဦးေဆာင္မႈမရွိရင္ လူထုရဲ့ အားေပးေထာက္ခံမႈေတြဟာ လည္း ယာယီအားျဖင့္ ခြ်တ္ေခ်ာ္တိမ္းမွားမႈေတြ၊ ေခတ္ေနာက္က်မႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
ဥပမာတခ်ဳိ႔ ေျပာရရင္ လူမ်ားစုလူထုၾကီးမွာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ ကိုၾကီးေက်ာ္၊ မႏွဲေလးကိုးကြယ္မႈမ်ဳိးေတြရွိတတ္တာမ်ဳိးပါ။ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုဘရူႏိုက ေနကို ကမၻာကပတ္တယ္၊ ကမၻာၾကီးလုံးတယ္ေျပာခဲ့တာကိုလည္း လူအမ်ားစု လူထုၾကီးကခ်က္ခ်င္း မေထာက္ခံ ခဲ့ပါဘူး။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ ကိုယ္က်ဳိးရွာ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုသာ ေထာက္ခံခဲ့ၾကလို႔ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုဘရူႏိုဟာ အသတ္ေတာင္ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကိဳကာလမွာ ဂ်ာမန္ေတြအေပၚမွာ မဟာမိတ္အင္အားစုေတြက ဗာဆိုင္းစာခ်ဳပ္နဲ႔ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟစ္တလာဟာ ဗာဆိုင္းစာခ်ဳပ္ကို စကၠဴစုတ္လိုသေဘာထားခဲ့တဲ့ အတြက္ ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြက တခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾက ဖူးပါတယ္။ မဲေပးေရြးေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ ျဗိတိန္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔ကေတာင္ ဟစ္တလာကို ေလးစားရုံသာမက အထင္ၾကီး အားက်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေဟာလီးဝုဒ္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ျပေနသလို အဲဒီေခတ္မွာ ဟစ္တလာကို လူတိုင္းက အရူးလို႔ ထင္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီတုန္းက ဟစ္တလာနဲ့ နာဇီဝါဒဟာ ကမၻာ့ျပည္သူေတြကို ဒုကၡ အၾကီးအက်ယ္ေပးမယ္ဆိုတာ လူထုက ၾကိဳတင္ မသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဟစ္တာလာရဲ့ အႏၱရာယ္ကို ေထာက္ျပ ေဝဖန္ခဲ့သူေတြလည္း ရွိေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက တခ်ဳိ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ အမွန္တရားဘက္မွာ ေထာက္ခံသူလူနည္းစုသာရွိတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ အဲသလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူနည္းစုအတြက္ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနဟာ ခက္ခဲက်ပ္တည္းတတ္ပါတယ္။ စိတ္ထိခိုက္နာက်င္စရာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲသလို အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ဳိးကို သည္းခံျပီး စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္ေက်ာ္မႈမ်ဳိးသာ မလုပ္ၾကရင္ အေတြးအေခၚမွား ေတြဟာ ကာလရွည္ၾကာ သရဖူေဆာင္းသြားၾကမွာပါ။
ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ တိုင္ယီ အလုပ္သမားအေရး ဥေပကၡာျပဳမႈ၊ ေရြးေကာက္ကိုယ္စားလွယ္ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းမက်တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အေရးမၾကီးပါဘူး… ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ပါတီက ဟုတ္မဟုတ္ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္ဆိုျပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လက္ညွိဳးေထာင္
ေခါင္းညိမ့္ေတြခ်ည့္ပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတြ၊ ပါတီျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းရာမွာ အျပိဳင္မထားတဲ့ (ဥကၠဌနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးအဖြဲ႔) အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ဦးတည္သြားႏိုင္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ ပုံေဖာ္မႈေတြြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကို အစိုးရဘက္က ၾကားဝင္ေပးဖို႔ မေတာင္းဆိုလို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရပါဘူးဆိုျပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ၊ အစိုးရ အလိုေတာ္ရိ္ ကရင္သစၥာေဖာက္ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္ အဖြဲ႔နဲ႔က်မွပဲ တိုင္းရင္းသားေတြကို အလြန္ခ်စ္တဲ့ ပုံနဲ႔ အတင္းဖက္ျပေနတာေတြ၊ လူထုတရပ္လုံးရဲ့ အၾကီးအက်ယ္ ေထာက္ခံမႈရေနပါရက္နဲ႔ မဲထည့္ရမယ္ေနာ္ ဆိုတာထက္ ဘာတခုမွ ပိုျပီး စည္းရုံးလမ္းညႊန္မႈ မျပဳလုပ္တာေတြ နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘဝင္မက်သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘက္မွာ လူနည္းစု ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္မေျပာသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝင္မက်ရင္ ဘဝင္မက်ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကဖို႔သင့္ပါျပီ။
ဒီအေျခအေနကို ဒီအတိုင္း ဆက္လႊတ္ထားရင္ ဗုိလ္သိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ဟာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးလုပ္သြားျပီး တိုင္းရင္းသားေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားတယ္၊ ေခ်ာင္ထိုးထားတယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားေတြက တေန႔မွာ ထင္ျမင္လာႏိုင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဖန္ရင္ စစ္အစိုးရ အၾကိဳက္ျဖစ္သြားမွာေပါ့ ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခဟာ မွန္ကန္တဲ့ ဆင္ေျခ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေျခခံဥပေဒ အသက္ဝင္ေရး အတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္လို႔ သေဘာထားျပီး စစ္အစိုးရဟာ တေန႔ ေရႊဥတလုံးက်ဥေပးမယ့္ ငန္းမၾကီးပမာ တယုတယေမြးျမဴထားခ်င္လာျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိ္န္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ထဘီကို အလံထူ၊ ႏိုင္ငံတကာ ကိုေခ်ာ့ျမဴျပီး၊ ျပည္သူကိုဖိႏွိပ္၊ ေဒၚစုကေရငုံႏႈတ္ပိတ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္စဥ္ၾကီးကို က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ သားစဥ္ေျမးဆက္တိုင္ေအာင္ စစ္ကြ်န္အျဖစ္ ႏြံနစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရ အၾကိဳက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မေျပာမဆို မေဝမဖန္ဘဲထားရင္ အေျခအေနဟာ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္နဲ႔ တေန႔တျခား ပိုျပီး ေဝးကြာလာႏိုင္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ တာဝန္သိသိနဲ႔ ေဝဖန္ အၾကံျပဳၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သမိုင္းေပးတာဝန္တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း