ဒီမုိကေရစီအကူးအေျပာင္းကာလ တရားမွ်တမႈ Written by မင္းခက္ရဲ
သူတုိ႔စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ျပည္သူပုိင္သိမ္းလိုိက္တယ္လုိ႔္ပဲဆုိရမယ္။ အက္စ္တီဘ ီ(StB) လုိ႔ ေခၚတဲ႔ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြက ႏုိင္ငံသားေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေတြကေနစၿပီး အလုပ္ေတြထဲအထိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ မတရားဖမ္းဆီမႈဆုိတာ အၿမဲျဖစ္ေပၚေနတာ။ ဘာသာေရး ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ၊ သတင္းမီဒီယာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားမႈေတြကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။
၁၉၅၀ ကာလေလာက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထဲမွာ သန္႔စင္ေရးလုပ္တယ္ ။ ဘူဇြာ အမ်ဳိးသာေရး၀ါဒီေတြကုိ သန္႔စင္ျခင္းလုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ ၁၉၄၈ ကေန ၅၆ ခုႏွစ္ ၈ ႏွစ္တာအတြင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေပါင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ ေထာင္ခ်ခံရတယ္။ အလုပ္အက်ဥ္းစခန္းေတြ အပုိ႔ခံရတယ္။ အစုိးရတပ္ေတြေၾကာင္႔ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာအသတ္ခံရတယ္။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွာေတာ႔ ခ်က္ကုိစလိုဗက္ကီးယား ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ဆုိဗီယက္ေတြက ဖိအားေပးလာတယ္။ ဆုိဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ ခရူးရွက္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲအတုိင္း ခ်က္ကုိစလုိဗက္ကီးယား ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဖိအားေပးမႈကုိ တန္ျပန္ခုခံၾကတယ္။
၁၉၆၀မွာေတာ႔ ပါတီတြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလႈပ္ရွားမႈ ႏုိင္ငံအႏွ႔ံ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ စီးပြားေရးအေျခအေန ယုိယြင္းလာတာရယ္၊ နုိင္ငံျပင္ပက ႏုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းေတြရယ္ေၾကာင္႔ ျဖစ္လာတာပါပဲ။ စီးပြားေရးပရိုဂရမ္အသစ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတယ္။ ယခင္က သန္႔စင္ခံလုိက္တဲ႔ လူေတြျပန္လည္ ႏုိးထလာတယ္။
၁၉၆၈မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အႀကီးအကဲ အမ္ေထာ္နီ နုိ္ဗုိညီက ျပဳျပင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္တန္႔ေအာင္ႀကဳိးစားေပမယ္႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ မရပ္တန္႔ႏုိင္ဘူး။ အလဇႏၵား ဒပ္ဆပ္ခ္က သူ႔ေနရာယူလုိက္တယ္။ ၁၉၆၈ ျပဳျပင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ပရက္ေႏြဦး လႈပ္ရွားမႈလုိ႔ အမည္တြင္တယ္။ ဒပ္ဆပ္ခ္က စိစစ္ေရးကုိ ျဖဳတ္လုိက္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္သြားမယ္လုိ႔လည္း ကတိေပးတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ၾသဂုတ္လ ၂၀ရက္မွာ ပရက္ေႏြဦး ပ်က္စီးသြားတယ္။ ဆုိဗီယက္၊ ဟန္ေဂရီ၊ ပုိးလစ္နဲ႔ ဘူးေဂးရီယန္တပ္ေတြ က်ဴးေက်ာ္လာၿပီး ခ်က္ကုိစလုိဗက္ကီးယားကုိ သိမ္းပိုက္လုိက္တယ္။ ၁၉၆၉ ဧၿပီမွာ ဒပ္ဆပ္ခ္ကုိ ဖယ္ရွားလုိက္ၿပီး သူ႔နရာ ဂူးစတပ္ ဟူးစတပ္ ၀င္လာတယ္။ ခ်က္ကုိစလုိ ဗက္ကီးယားကုိ မူလအေျခအေန ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကုိ ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္။
၁၉၈၀ ကာလအတြင္း ဆုိဗီယက္ႏုိင္ငံအတြင္း ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတ နဲ႔ အေရွ႕ဥေရာပ အလယ္ပုိင္း ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနေတြက ခ်က္ကုိစလုိဗက္ကီးယားကုိ ႏႈိးဆြတယ္။ စီးပြားေရး ယုိယြင္းပ်က္စီးမႈကလည္း ဒါကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္လာဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အပံ႔ေပးတယ္ဆုိရမယ္။ လြတ္လပ္တဲ႔ အုပ္စုေတြက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြအတြက္ ဆႏၵျပမႈေတြကုိ စီစဥ္တယ္။
၁၉၈၉ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈကုိ ရဲေတြက ရက္ရက္စက္စက္အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းတယ္။ ပရက္ ၀န္ဆက္စလာ ရင္ျပင္မွာ ၉ ရက္တိတိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈေတြ ေယာက္ယက္ေခတ္သြားတယ္ လူထုၾကားထဲမွာလည္း အေတာ္ကေလး လႈပ္ရွားသြားတယ္။
နုိ၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔မ်ာ လူဦးေရး ၇၅၀၀၀ေလာက္အထိ တုိးပြားလာတယ္။ နုိ၀င္ဘာ၂၇ရက္ေန႔မွာ အလုပ္သမားေတြ အေထြေထြ သပိတ္ဆင္ႏႊဲတယ္။ ဒီဇင္ဘာလအကုန္မွာေတာ႔ ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရးလုိ႔ နာမည္တြင္တဲ႔ လႈပ္ရွားမႈက ဟူးဆက္ကုိ ရာထူးက ႏႈတ္ထြက္ေစၿပီး ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ၿပဳိက်သြားခဲ႔တယ္။
ျပဇာတ္ေရးဆရာ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ လူ႔အခြင္႔အေရး အုပ္စုေတြကုိ တြဲဖက္တည္ေထာင္သူ ဗားကလက္ဟာဗဲလ္ဟာ သမၼတအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရတယ္။ မတရားရွာေဖြ ဖမ္းဆီးမႈ၊ သိမ္းပုိက္မႈမွန္သမွ် ရပ္ဆုိင္းသြားတယ္။ ဥပေဒသစ္က မွ်တတဲ႔ ဥပေဒျဖစ္စဥ္၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိခြင္၊ ထုတ္ေဖာ္ပုိင္ခြင္႔၊ အဖြဲ႔အစည္း ဖြဲ႔စည္းပုိင္ခြင္႔၊ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ပုိင္ခြင္႔ ေတြကုိ ေပးလိုက္တယ္။ နုိင္ငံေရးျပစ္မႈဆုိတာ မရွိအပ္တဲ႔အရာျဖစ္လာခဲ႔ၿပီ။ အစုိးရသစ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ မတရားလုပ္ခဲ႔တာေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတယ္။ သမၼတဟာဗယ္က ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရ မတရားအက်ဥ္းခ်ခဲ႔တဲ႔ အက်ဥ္းသားေပါင္း ႏွစ္ေသာင္းကုိ လႊတ္ေပးခဲ႔တယ္။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ရဲ StBေတြရဲ႕ ဖုိင္မွာ ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရ သတင္းေပးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔တဲ႔ လူေပါင္း တစ္သိန္းေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရ မတရားလုပ္ခဲ႔သမွ်ကုိ တရားမွ်တမႈ ျပန္လည္ရွာေဖြတဲ႔သေဘာနဲ႔ “သန္႔စင္ေရး ဥပေဒ (Law on Lustration)ကုိ ၁၉၉၁မွာ ပါလီမန္က ျပဌာန္းတယ္။ ဟာဗယ္က ဒီဥပေဒကုိ မႀကဳိက္ဘူး ။ ကန္႔ကြက္ေနတဲ႔ၾကားကေန အတည္ျဖစ္သြားတယ္ ဆုိရမယ္။
သန္႔စင္ေရးဥပေဒက ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရ၀င္ေတြ၊ ကြန္ျမဴးနစ္အစုိရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ခဲ႔သူေတြကုိ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခြင္႔နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ ေနရာေတြရယူမႈမွာ လုပ္ခြင္႔မရွိေၾကာင္း တားျမစ္ပိတ္ပင္တဲ႔ ဥပေဒပါပဲ။
ဒီဥပေဒဟာ ၁၉၉၆ ဇန္န၀ါရီလအထိ အတည္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဥပေဒ စတင္ အတည္ျပဳတဲ႔ အခါ ႏုိင္ငံတကာ အသိုိင္းအ၀ုိင္းက အေတာ္ကေလး ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ၁၉၉၂မွာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာ တရားရုံးက ယခင္ StB နဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ႔တဲ႔ သူေတြအားလုံးကုိ အစုိးရေနရာကေန ဖယ္ရွားေရး စတင္ခဲ႔တယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမုိကေရစီ ေျပာင္းလဲမႈမွာ ယခင္အစုိးရ လုပ္ခဲ႔သမွ်အတြက္ တရားမွ်တမႈကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြတဲ႔ေနရာ ေၾကးေအးျခင္းထက္ လက္စားေခ်ျခင္း ပမာဏဟာ လုိတာထက္ ပုိမ်ားေနတယ္။
၁၉၉၀ မွာ ခ်က္ကုိစလုိဗက္ကီးယားဟာ ခ်က္နဲ႔ စလုိဗက္ႏုိင္ငံ ႏွစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုိ္က္တယ္။ ၁၉၉၃ မွာ စလုိဗက္ဟာ တရား၀င္ သီးျခားႏုိင္ငံတစ္နုိင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္လာတယ္ ။ သန္႔စင္ေရးဥပေဒဟာ ခ်က္ႏုိင္ငံမွာ ဆက္လက္လုပ္ ကုိင္ေပမယ္႔ စလုိဗက္ႏုိင္ငံမွာေတာ႔ မလုပ္ကုိင္ေတာ႔ဘူး။
၁၉၉၃ ၾသဂတ္စ္မွာလူေပါင္း ႏွစ္သိန္းတစ္ေသာင္းေလာက္ကုိ စိစစ္ၾကည္႔တဲ႔ အခါ တစ္ေသာင္းေလာက္က ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔သူေတြ ဆိုတာေတြ႕ရတယ္။ တရားရုံးမွာ သူတုိ႔ေတြထဲက လူ ၇၀ ေလာက္က ဥပေဒနဲ႔ ျပန္ရင္ဆုိင္တဲ႔ အခါ ၆၅ ေယာက္က ေအာင္ျမင္ခဲ႔တယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း ယခင္ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအရလုပ္ကုိင္ခဲ႔ မခဲ႔ကုိ စိစစ္တယ္။
၁၉၉၃ ဇူလိုင္ ၉ ရက္ေန႔မွာ ခ်က္က ကြန္ျမဴနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလအတြင္း တရားမ၀င္မႈမ်ား ဆိုတဲ႔ ဥပေဒကုိ ထပ္ၿပီးျပ႒ာန္းတယ္။ ၁၉၄၈ ကေန ၁၉၈၄အတြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ႔သူေတြကို အျပစ္ေပးဖုိ႔ပဲ။
စလုိဗက္ကီးယားမွာေတာ႔ ခ်က္နဲ႔မတူဘူး ။ သူတုိ႔ရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဗာလာဒီမာ မတ္စီးေယးပဲ။ ဟာဗယ္လုိပဲ ။ သန္႔စင္ေရးဥပေဒကုိ လက္မခံဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ခ်က္နဲ႔ ကြာတာက ပါလီမာန္ကလည္း ဒီဥပေဒကုိ အသက္မသြင္းဘူး။ ဒါေပမယ္႔ မတ္စီေယးကုိ ဆက္ခံသူ ဂ်ဳိဇက္ မုိရက္ဗ္စစ္ကေတာ႔ ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔သူေတြကုိ ျပန္စစ္ထုတ္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားလာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခ်က္ခ်င္းမဟုတ္ဘဲ ၂၅ႏွစ္ေရြ႕ဆုိင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုိက္တယ္။
ခ်က္မွာ ေနာက္ထပ္လုပ္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုက ႏုိင္ငံေရးအရ နစ္နာခဲ႔သူေတြကုိ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတာပဲ။ နစ္နာမႈေတြအတြက္ ေလွ်ာက္ထားသူေပါင္း ၂၁၈,၀၀၀ ရွိတယ္။ လူေပါင္း ၇ ေသာင္းေလာက္ကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးရာမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၉၀ ကုန္က်တယ္။
စလုိဗက္ကလည္း ၁၉၉၃မွာ ဘုရာရွစ္ခုိးေက်ာင္းေတြကုိ သိမ္းဆည္းခဲ႔မႈအေပၚ ေလ်ာ္ေၾကး ျပန္ေပးတယ္။ ၁၉၉၄မွာ ခ်က္က နာဇီလက္ထပ္ ဂ်ဴးေတြထံက သိမ္းယူခဲ႔မႈအေပၚကုိပါ ျပန္ၿပီးေလ်ာ္ေၾကးေပးခဲ႔တယ္။
ခု ဗားကလက္ဟာဗဲလ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးဟာ ဒီမုိကေရစီအကူအေျပာင္းကာလမွာ ယခင္ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ မတရားမႈေတြအေပၚ ဘယ္လုိကုိင္တြယ္မလဲဆုိတာကုိ ေဆြးေႏြးထားတာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင္႔ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္မွာ လူထုအေနနဲ႔ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ စတင္လာတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ ဒါမွမဟုတ္ တရားမွ်တမႈကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြေပးတဲ႔ လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းတစ္ရပ္ရယ္လုိ႔ ျမင္လာေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ကုိင္မလဲ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ စုစည္းညီညြတ္မႈကုိလည္း မပ်က္ယြင္းေအာင္ဘယ္လုိ ရွာေဖြမလဲဆုိတာကုိေဆြးေႏြးထားတာျဖစ္တယ္။
ဟာဗယ္ကုိ ဗ်ဴးတဲ႔ အဒမ္မစ္ရွ္နစ္က ကြန္ျမဴနစ္အုပ္စုိးစဥ္းကာလက ပုိးလန္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သလုိ နုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္တယ္။ ၀ါေဆာေန႔စဥ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ လုပ္ကုိင္တယ္။ ဟာဗယ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိထားတဲ႔အတုိ္င္းပဲ ျပဇာတ္ေရးဆရာ ခ်က္ႏုိင္ငံရဲ႕ သမၼတတစ္ဦးျဖစ္တယ္ ၁၉၈၉ ကေန ၁၉၉၂ အထိ လုပ္ကုိင္ခဲ႔တယ္။
အခုအင္တာဗ်ဴးဟာ ၁၉၉၁ နုိ၀င္ဘာ ၃၀ရက္ေန႔ ဂတ္စတာ၀ီေဘာ္ဇာ ၀ါေဆာေန႔ စဥ္ထုတ္သတင္းစာမွာ အင္တာဗ်ဴးခဲ႔တာကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပတယ္။ မူရင္းက ပုိးလစ္ဘာသာနဲ႔ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိကုိ ပုိေတာ႔ကာကေန ဘာသာျပန္ခဲ႔တယ္။
_____________________
မစ္ရွ္နစ္- ခ်က္မွာ ကြန္ျမဴနစ္အုပ္စုိးမႈကာလနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ေတာ႔မလဲဗ်။
ဟာဗဲလ္- ခု သန္႔စင္ေရး ဥပေဒဟာ ကြန္ျမဴနစ္လြန္ကမၻာအတြက္ တကယ္႔ျပႆနာႀကီးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး တုိက္ရုိက္ျဖစ္ေစ၊ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆုိသလုိ အတူတကြဖန္တီးခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီစနစ္ကုိ ႏႈတ္ပိတ္ၿပီး လက္ခံခဲ႔ၾကတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားစုဟာ အာဏာရွင္အေလ႔အက်င္ေတြနဲ႔ မသိစိတ္ကေန အေလ႔အက်င္႔ျဖစ္ေနခဲ႔တာ။ ၿပီးေတာ႔ ခုလည္း ဗဟုိကေန က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္ လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ႔ နုိင္ငံေတာ္အေျချပဳ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလည္းရွိေနေသးတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အတြင္းမွာ ယခင္က ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ဗ်ဴရုိကရက္ေတြ ျပည္႔ႏွက္ေနတယ္။
ဒီအခ်က္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္လြန္ေလာကအတြက္ ရုန္းကန္ေျဖရွင္းရမယ္႔ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုပဲ။ အင္း ျပႆာနာ ျဖစ္ရုံသာမကဘူး၊ အေရးတႀကီး ေျဖရွင္းရမယ္႔အရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ ရုန္းကန္ေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ညြန္းခ်င္တာက ရုန္းကန္မႈဟာ အင္စတီက်ဴးရွင္းအရ လုပ္ရမွာသာမကဘူး၊ ကြန္ျမဴနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္ေအာက္မွာ ရွိခဲ႔သမွ် လူေတြအာလုံးကလည္း လုပ္ရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေတြအျပင္ ကြန္ျမဴစနစ္အတြင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သာမန္လုိျဖစ္ေနတဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ေတြကုိ ႏုိင္ငံသားေတြၾကား ေျပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ရမယ္။
နုိင္ငံသားေတြအားလုံးက အၾကြင္းမဲ႔အာဏာပုိင္စနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မုန္းၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြအားလုံးကုိ အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတယ္။ သူတုိ႔ မသိစိတ္ထဲကကုိက အာဏာရွင္အေလ႔ အက်င္႔ကုိုယဥ္ပါးခဲ႔ရတာ။ သူတုိ႔ေတြက ဘာမွ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ သူတုိ႔အထက္မွာရပ္တည္ေနတာ၊ ဘာမဆုိလုပ္သြားႏုိင္တဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္တစ္ခု၊ အရာရာကုိ လုိက္ၿပီး စြက္ဖက္ေနတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္တစ္ခု၊ အရာရာတုိင္းအတြက္ တာ၀န္ရွိတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္တစ္ခု သူတုိ႔အထက္မွာရွိေနတယ္ဆုိတဲ႔ အသိနဲ႔ အေလ႔အက်င္႔ျဖစ္ေနခဲ႔ၾကတာ။
ႏုိင္ငံေတာ္ကေန ဖခင္သဖြယ္ျပဳမႈေနတယ္ဆုိတဲ႔ အခ်ဳိးေတြကုိ သူတုိ႔ရခဲ႔တယ္။ အဲဒီလုိ အေလ႔အက်င္႔ေတြကုိ တစ္ေန႔ျပင္မယ္ ဆုိတာမ်ဳိး ေတာင္ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပဲ။ မေကာင္းတဲ႔ အက်င္႔ဆုိးေတြဟာ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စနစ္တက် ပ်ဳိးေထာင္ခံခဲ႔ရေတာ႔ကာ ရုတ္တစ္ရက္ေပ်ာက္သြားဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီအေလ႔အက်င္ေတြဟာ တကယ္႔ကုိ အင္အားႀကီးမားၿပီး ဒုကၡေပးမယ္႔ အေမြဆုိးေတြပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္လြန္ေလာကမွာ ကုိင္တြင္ေျဖရွင္းရမယ္႔ ျပႆနာေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္လည္းျဖစ္တယ္။
မစ္ရွ္နစ္- ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ယခင္အစုိးရနဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ လူေတြကုိ ဘယ္လုိ စိတ္မ်ဳိးထားသင္႔သလဲဆုိတာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတြးေခၚပုံႏွစ္ခုရွိတယ္။ တစ္ဖက္စြန္းတစ္ခုက ပုိလန္ရဲ႕ “မ်ဥ္းေၾကာင္းထူထူဆြဲေရး ေပၚလစီ”မွာေတြ႔ရမယ္။
ပုိလန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းမာေဇာ၀စ္စကီးရဲ႕ ပထမဆုံးမိန္႔ခြန္းမွာေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားပဲ။ သူဆုိလုိတာက အတိတ္နဲ႔ပစၥဳပၸန္ ကာလၾကားမွာ မ်ဥ္းေၾကာင္းထူထူဆြဲရမယ္၊ အစုိးရသစ္အေပၚေပးအပ္မယ္႔ စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ သစၥာတရား အစုိးရအရာရွိေတြကုိ တန္ဖုိးျဖတ္မယ္႔ တစ္ခုတည္းေသာ မွတ္ေက်ာက္စံပဲ ဆုိတယ္။
အတိတ္ကာလ ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လု႔ိ လစ္လ်ဴရႈလုိက္တဲ႔ အတြက္ သူတုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြ၊ သူခုိးေတြကုိ အကာအကြယ္ေပးသူ အျဖစ္စြပ္စြဲခံရတယ္။ ေနာက္ထပ္ လမ္ေၾကာင္းတစ္ခုက ခ်က္မွာေတြ႔ရမယ္။ အထူးသျဖင္႔ သန္႔စင္ေရး ဥပေဒမွာပဲ။ ယခင္ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရနဲ႔ ပတ္သတ္သူမွန္သမွ်ကုိ သန္႔စင္ျပစ္ေရးပဲ။ ဒီေတြးေခၚပုံႏွစ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ခင္ဗ်ားဘယ္လုိ ထင္သလဲ ။
ဟာဗဲလ္- ခင္ဗ်ားေမးတာဟာ ယေန႔မွာေရာ ၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာပါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရင္ဆုိင္ရမယ္႔ ႀကီးမားတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေၾကေအးျခင္းနဲ႔ အျပစ္ေပးျခင္းႏွစ္ခုၾကားမွာ ဟန္ခ်က္ညီ ထိန္းသိမ္းသင္႔တယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔ အထင္ႏွစ္ခုစလုံး တစ္ခုခုကုိ အစြန္းေရာက္သြားရင္မွားမွာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုုိ႔ ႏုိင္ငံရဲ႕သမုိင္းကေန ျပေနတာက ကၽြန္ေတာ္ေတြဟာ အတိတ္ကာလမွာ ဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ႔ျဖစ္ခဲ႔ စိတ္မ၀င္စားသင္႔ဘူးဆုိတဲ႔ ေတြးေခၚခ်ည္းကပ္ပုံမ်ဳိးကုိသာ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ယူခဲ႔ၾကတယ္ဆုိတာပဲ။
အတိတ္ကာမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာေတြဟာ အေရးမပါလွဘူး ဆုိတာပဲ။ ဒီသေဘာက စနစ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကုိ အဆိပ္ခတ္မယ္႔ အနာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မဖယ္ရွားခဲ႔ဘူးဆုိတဲ႔ သေဘာပဲ။ အနာက ဆက္ၿပီး ႀကီးထြားလာေအာင္လုပ္ၿပီး အဆိပ္အသစ္ေတြထုတ္ေပးမွာ။ အဲဒီအနာကုိ ျဖတ္ေတာက္ျပစ္ဖုိ႔လုိမယ္၊ တရားမွ်တမႈကုိ ရွာေဖြဖုိ႔လုိမယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ထင္တယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္အျမင္အရေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ လူေတြကုိ အမဲလုိက္သလုိလုိက္မယ္႔၊ တရားဥပေဒမဲ႔ လက္စားေခ်ခြင္႔ ေပးမယ္႔ တံခါးမ်ဳိးကုိ ဖြင္႔ေပးမထားသင္႔ဘူး။ အဲဒီလုိ ဖြင္႔ေပးထားတာကုိက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေနာက္ထပ္ သုတ္သင္ျပစ္ရမယ္႔ အနာအဆာတစ္ခုထပ္ျဖစ္လာႏိုိင္တဲ႔ အတြက္ပဲ။ လက္စားေခ်ခြင္႔ေပးထားခ်င္တဲ႔ ခ်ည္းကပ္ပုံမ်ဳိးဟာ ခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏိုိင္ငံမွာ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ အစဥ္အလာတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတုန္းက လက္စားေခ်သူေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အဲဒီကာလက အင္အားအႀကီးမားဆုံးလုိ႔ ဆုိရမယ္႔သူေတြဟာ အျပစ္အရွိဆုံးသူေတြပဲ။ တနည္းနည္းနဲ႔ ရဲေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိေနသူေတြရဲ႕ နာမည္ကုိေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔မယ္ဆုိရင္ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥဟာ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးမားတဲ႔ကိစၥပဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ ထၿပီး ေပါက္ကြဲသြားမယ္႔ ဗုန္းတစ္လုံးပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒ၊ ဥပေဒကင္းမဲ႔မႈ နဲ႔ မတရားမႈေတြကုိ ျပန္လည္ ယူေဆာင္လာႏုိင္တယ္။
အတိတ္ကာလက မတရားမႈေတြအတြက္ လစ္လ်ဴရႈမႈနဲ႔ ျပန္လည္အျပစ္ေပးမႈႏွစ္ခုၾကားမွာ မွန္ကန္တဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီမႈ၊ မွန္ကန္တဲ႔ ခ်ည္းကပ္ပုံ ရွာေဖြဖုိ႔ရာအေရးႀကီးတယ္။ လူသားဆန္မႈနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုခုကုိ လည္း ေပးအပ္ရမယ္။ အတိတ္ကာလကေန ထြက္ေျပးဖုိ႔လည္း မႀကဳိးစားသင္႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အတိတ္ကာလနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားရမယ္။ အတိတ္ကုိ နာမည္ေပးရမယ္၊ အဲဒီကေန နိဂုံးမွတ္ခ်က္ေတြ ထုတ္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ႔ တရားမွ်တမႈေရွ႕ေမွာက္ကုိ ယူေဆာင္လာရမယ္။
ဒါေပမယ္႔ ခင္ဗ်ားဒါေတြကုိ လုပ္တဲ႔အခါ ရုိးရုိးသားလုပ္ရမယ္။ သတိရွိရွိ ၊ရက္ရက္ေရာေရာနဲ႔ စိတ္ကူးကြန္႔ျမဴးမႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုပ္ရမယ္။ အျပစ္ရွိတယ္ ၊ ေနာင္တရခဲ႔ပါတယ္လုိ႔ ၀န္ခံမယ္႔ေနရာတုိင္းမွာ ခြင္႔လႊတ္မႈဆုိတဲ႔ ေနရာတစ္ေနရာေတာ႔ျဖင္႔ ရွိသင္႔တယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ လူသားဆန္တဲ႔ ခ်ည္းကပ္ပုံနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ တရားစြဲပုံအသစ္ေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေတြကုိ မလုိခ်င္ေတာ႔ဘူး။ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြကုိ လူေတြ ႏွစ္ ၄၀ေလာက္ ေၾကာက္လာတာ လုံေလာက္ပါၿပီ။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က လုပ္ခဲ႔တာေတြအတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ျပန္ေဖာ္ထုတ္ေတာ႔မွာကုိ ေၾကာက္မေနသင္႔ေတာ႔ဘူး။ လူအမ်ားစုဟာ အဲဒီလုိေၾကာက္ရြြံ႕ထိတ္လန္႔မႈေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတာင္မွ မသိၾကေတာ႔ဘူး။ တျခားေသာ အရာတစ္ခုထဲကုိ ေျခလွမ္းမခ်ခ်င္ၾကေတာ႔ဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ သန္႔စင္ေရးဥပေဒကုိ လႊတ္ေတာ္က ျပဳျပင္သင္႔တယ္။ အခ်က္အလက္အေပၚကုိ အေျခခံၿပီးေတာ႔လည္း သန္႔စင္ေရး ဥပေဒကိစၥကုိ မွတ္ခ်က္ခ်ခ်င္တယ္။ သန္႔စင္ေရးဥပေဒရဲ႕ နယ္ပယ္ကက်ယ္၀န္းလြန္းတယ္၊ သန္႔စင္ေရး ဥပေဒကိစၥသက္သက္ မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ၊ လ်ဳိ႕၀ွက္ ဖုိင္တြဲေတြထဲမွာ ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ ယခင္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔သူမွန္သမွ်ကုိပါ လုိက္ပါ စုံစမ္းစစ္ေဆး ရမယ္႔သေဘာရွိတယ္။
ဒါ႔အျပင္ ဥပေဒက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္အတြင္း အလုပ္သမားစစ္တပ္မွာ ပါ၀င္ခဲဲ႔သူမွန္သမွ်ကုိ တားဆီးဖုိ႔၊ ၁၉၄၈ နဲ႔ ၆၈ က ကြန္ျမဴနစ္ေကာ္မတီ၀င္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ ငါးႏွစ္ေလာက္ပဲ ေနရာရခဲ႔သူေတြကိုပါ ထည္႔ရမယ္႔ သေဘာရွိတယ္။ ခြ်င္းခ်က္တစ္ခုရွိတာက ဥပေဒက ၁၉၆၈ဂ်န္န၀ါရီလ ၁ရက္ေန႔နဲ႔ ၁၉၆၉ေမလ ၁ရက္ေန႔ ၾကားက ပါတီအရာရွိေတြကုိ မရည္ညြန္ထားဘူး။
တစ္ခုလုံးကုိၿခဳံၾကည္႔ရင္ ဥပေဒဟာ အရမ္းျပင္းထန္ၿပီး တရားမွ်တမႈမရွိဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ တကယ္လုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ အလုပ္သမားစစ္တပ္မွာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္သုံးဆယ္အၾကာေလာက္က တစ္ရက္ေလာက္ပါဖူးရုံနဲ႔ သူဟာ ယေန႔ေနရာတစ္ခ်ဳိ႕မွာ တာ၀န္ယူႏုိင္ခြင္႔ကေန တားဆီးခံရမယ္႔သေဘာပဲ။ ဆုိဗီယက္က်ဴးေက်ာ္တာကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ ပါတီကြန္ဂရက္မွာ အဓိက ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ခဲ႔တဲ႔အလုပ္သမားစစ္တပ္အတြင္းက သူရဲေကာင္းေတြရွိခဲ႔ဖူးတယ္။ သူတုိ႔လုိ လူမ်ဳိးေတြဟာ အမ်ားႀကီးေတာ႔မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္႔ကုိ ရွားရွားပါးပါးပဲ။
ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္က်င္႔တရားဆုိင္ရာ ရႈေထာင္႔ကေနၾကည္႔ရင္ ဒီဥပေဒေၾကာင္႔ အျပစ္ကင္းစင္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္သြားရတာပဲ။ ဒါဟာ အေတာ္ကေလးဆုိး၀ါးတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သာမန္အားျဖင္႔ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ဒီလုိ စုေပါင္းခံေစဆုိတဲ႔ အျပစ္မ်ဳိး တာ၀န္ယူရပုံမ်ဳိးကုိ ေဖာ္ေဆာင္အျပစ္မေပးသင္႔ဘူး။ ဒါဟာ တစ္သီးပုဂၢလ လူသားတစ္ဦခ်င္းစီနဲ႔ ဆုိင္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ဥပေဒကုိ ျပဳျပင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခဲ႔တယ္။ ယခင္အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔သူမွန္သမွ် ဆုိတာထက္ တစ္သီးပုဂၢလခ်င္းရဲ႕ သီးသန္႔ျပႆနာေတြကုိ စိစစ္ၿပီးသာလ်င္ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာေနရာေတြကုိ ရယူခြင္႔မေပးသင္႔ တာမ်ဳိးကုိ လုပ္သင္႔တယ္လုိ႔ ေတာင္းဆုိခဲ႔တာ။
ဥပမာဆုိရရင္ ေနာက္ပုိင္းမွာ အဲဒီလုိလူဟာ လူ႔အခြင္႔အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ႔တယ္ဆုိရင္ အတိတ္ကာလ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လုပ္ခဲ႔တာေတြထက္ ဒီထည္႔၀င္မႈဟာ ပုိၿပီး ႀကီးမားတဲ႔ ထည္႔၀င္မႈျဖစ္ေၾကာင္း တရားရုံးက ေၾကျငာႏုိင္ရမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ယခင္အာဏာရွင္ အစုိးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာ ဖိအားေပးဆက္ဆံခံခဲ႔ရတဲ႔ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ကာမိမယ္။
မစ္ရွိနစ္- ျပႆနာတစ္ခုရွိေသးတယ္ဗ်။ ဒလုိဗက္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ႔ ယန္ကာႏုိဂါစကီက ခုသမၼတ မတ္စီယာဟာ လ်ဳိ႕၀ွက္ေရးေတြနဲ႔ ပူေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔ဖူးတယ္လုိ႔ စြပ္စြဲၿပီး မတ္စီယာကလည္း ဒီအတုိင္းပဲ ျပန္စြပ္စြဲတယ္။ တကယ္တမ္း ဟုတ္မဟုတ္ကေတာ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ဆက္ဆံခဲ႔ေကာင္းဆက္ဆံခဲ႔မယ္႔ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲ႕အရာရွိတစ္ဦး ကသာလ်င္သိမယ္။ ဒါဆုိရင္ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြကပဲ ကုိယ္က်င္႔တရားဆုိင္ရာ ေထာက္ခံခ်က္ကုိထုတ္ေပးမယ္႔သူလုိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုိင္တဲ႔ ကိစၥေတြ ျဖစ္လာမယ္။
ဟာဗဲလ္- မွန္တာေပါ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လႊတ္ေတာ္အဓိက အာရုံထားတာကုိ ထုတ္ျပခ်င္တယ္ ။ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာေနရာေတြ တာ၀န္ယူပုိင္ခြင္႔နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အၾကြင္းမဲ႔ မွန္ေက်ာက္စံ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲ႕ေတြရဲ႕ ဖုိင္တြဲေတြထဲကေန လာတာမ်ဳိးက တကယ္႔ကုိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏုိင္တာအမွန္ပဲ။
မစ္ရွ္နစ္- ေၾကးေအးျခင္းနဲ႔ အျပစ္ေပးျခင္းၾကားထဲမွာ ဟန္ခ်က္ညီကုိင္တြယ္ဖုိ႔ရာ နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ႔ ရွိသင္႔တယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ား ေျပာတယ္ေနာ္။ တရားမွ်တမႈရဲ႕အဆုံးသတ္ကုိ ရွေဖြရမယ္႔ေနရာ လက္စားေခ်မႈကုိ စတင္တဲ႔ ေနရာဟာ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားထင္သလဲ။
ဟာဗဲလ္- လူသားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၊ အာသီသေတြ၊ နားလည္းျခင္း၊ အသိပညာ၊ စတဲ႔ တရားဥပေဒစံေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ေဖာ္မျပထားတဲ႔ အရာေတြေၾကာင္႔ တရားမွ်တမႈကုိဘယ္ေလာက္၊ တရားမွ်တမႈကုိၿပီးမွျပန္ရွာေဖြျပရတဲ႔ လက္စားေခ်ျခင္းလုိ အရာကုိ ဘယ္ေလာက္လုပ္မလဲဆုိတဲ႔ အကန္႔အသတ္ဟာ ဖမ္းဆုပ္ရခက္လြန္းတယ္။ လူသားရဲ႕ ဘက္ကုိလုိက္မယ္ဆုိရင္ တရားမွ်တမႈနဲ႔ လက္စားေခ်မႈၾကားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရွာေတြ႕ေကာင္းရွာေတြ႔ႏုိင္မယ္။
ဒါေပမယ္႔ ရွာေတြ႕ဖုိ႔ရာခက္ခဲတယ္။ ခက္ခဲတယ္ဆုိတာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သန္႔စင္ေရးဥပေဒက ျပေနတာပဲေလ။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ႔လာ ေဆြးေႏြးၿပီးမွ ထြက္လာတဲ႔ ဒီဥပေဒမွာ အျပစ္အနာအဆာရွိေနတာကုိက ခက္ခဲ႔တာကုိျပေနတာ။ ေၾကးေအးျခင္း ၀ါ တရားမွ်တမႈနဲ႔ အျပစ္ေပးျခင္း ၀ါ လက္စာေခ်ျခင္းႏွစ္ခုၾကားထဲက အရာကုိ အဓိပၸာယ္ဖြင္႔ျပဖုိ႔ရာ ခက္ခဲတယ္။
မစ္ရွ္နစ္ - ခင္ဗ်ားရဲဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ လူေတြဟာ အတိတ္ကာလကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကပုံကုိ ခင္ဗ်ား သိရတယ္လုိ႔ ေျဖခဲ႔ဖူးတယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ာမနီမွာေနတုန္းက အဲဒီက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တာေလးရွိတယ္။ သူတုိ႔အားလုံးက ဂ်ာမန္လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြအေၾကာင္း ေျပာေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ေတြ အဲဒီအေၾကာင္းအရာပဲေရာက္ၿပီး စိတ္ဖိစီးေနတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။
သူတုိ႔က ခုေခတ္ ဂ်ာမန္လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြဟာ ၾသစ၀စ္ခ်္ရဲ႕ ၀ိညဥ္ေတြပဲလုိ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ႔ ျပႆနာတစ္ခုလုံးကုိ ခံရသူေတြဘက္ေနသာလ်င္ စဥ္းစားသင္႔တယ္လုိ႔ျမင္ၾကတယ္။ လ်ဳိ႕၀ွက္ရဲေတြေၾကာင္႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ နာက်င္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူမွာ တရားမွ်တမႈကုိ ရွာေဖြပုိင္ခြင္႔ရွိရမယ္။ ၿပီးရင္ ဘယ္သူက သူ႔ကုိ နာက်င္ေအာင္လုပ္သလဲဆုိတာသိပုိင္ခြင္႔ရွိရမယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။
ဒီသေဘာက အဲဒီသူဟာ သူ႔ရဲ႕ ဖုိင္တြဲကုိၾကည္႔ခြင္႔ ရရမယ္ၿပီးေတာ႔ ဘယ္သူ သူကုိ ဒုကၡေပးသလဲဆိုတာသိရမယ္ဆုိတဲ႔ သေဘာပဲ။ တစ္ဖက္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ စပိန္စာေရးဆရာ ေဂ်ာ႔ဆမ္ပရမ္နဲ႔ ေျပာတုန္းက သူကုိ ကၽြန္ေတာ္ “ စပိန္မွာ အာဏာရွင္ေခတ္လြန္ၿပီး အဲဒီလုိျပႆနာကို ဘယ္လုိကုိင္တြယ္သလဲ” လုိ႔ေမးၾကည္႔ဖူးတယ္။
သူက “ တကယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ာဟာ သာမန္ဘ၀တစ္ခုမွာ ေနခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားေမ႔ျပစ္ရမယ္။ တျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ပျခဳပ္ထဲက လြတ္လာတဲ႔ ေျမြဆုိးေတြဟာ လူထုရဲ႕ဘ၀ကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဆိပ္ေခတ္ဖုိ႔လာလိမ္႔မယ္”လုိ႔ ဆုိတယ္။
ဂ်ာမန္စာေရးဆရာ ဂ်ာဂ်န္ ဖူးခ်္ကေတာ႔ ဒါကုိပဲ” နားေထာင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေသြးဆာေနသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ တရားမွ်တမႈကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြေပးတဲ႔ အျပစ္ေပးမႈမရွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ရတာ အခက္အခဲ ရွိတယ္။ ဒီျပႆနာကို တိတိက်က် မေျဖရွင္းဘူးဆုိရင္ နာဇီ၀ါဒက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေျခာက္လွန္႔ေနလိမ္႔မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္ထဲက နာဇီ အရိပ္အျမြက္ေတြကုိ ေလ်ာ႔မခ်ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ထဲႏွစ္ေပါင္းျမားစြာ ေလးလံစြာနဲ႔ တည္ရွိေနလိမ္႔မယ္။ အခု ခ်က္စာေရးဆရာလည္းျဖစ္ သူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕သမၼတလည္းျဖစ္ေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ကေရာ ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ဘယ္လုိေတြးမလဲ။
ဟာဗဲလ္- ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ပုဂၢလိကဘ၀နဲ႔ သမၼတအျဖစ္တာ၀န္ယူေပးထားရတဲ႔ အပုိင္းႏွစ္ပုိင္းကေန ေျပာခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ပုဂၢလိကဘ၀ကုိေျပာရရင္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ ခံရၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ကြ်န္ေတာ္႔အေပၚ စြပ္စြဲေျပာဆုိခဲ႔တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ စာရင္ကုိ ေပးအပ္လာတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီစာရင္းကုိ ဖ်က္ဆီးခဲ႔သလုိ ဘယ္သူေတြရဲ႕နာမည္ပါသလဲဆုိတာကုိပါ ေမ႔လုိက္တယ္။ သေဘာကေတာ႔ ဒီျပႆနာကုိ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပုဂၢဳိလ္ေရးကိစၥတစ္ခုအေနနဲ႔ပဲ ထားလုိက္ခ်င္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္၌က ရဲေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ယႏၱရားထဲမွာရွိေနသလုိ၊ အဲဒီစာရင္းေတြက လူေတြကုိ ဘယ္လုိ ဖ်က္ဆီးႏုိင္ သလဲဆုိတာ သိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒါနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ ေျခေဖ်ာက္ခ်င္တဲ႔အတြက္ ျပဇာတ္နဲ႔ အက္ေဆးေတြေရးၿပီး ေျဖေဖ်ာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ျပႆနာေတြကုိ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမလဲဆုိတာကုိ စီမံခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္အေပၚ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးျပဳမူခဲ႔သူ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ အျပစ္ေပးစရာမလုိဘူး။
သမၼတအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ရွိတာက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ပုဂၢလိက သေဘာအေပၚထားတဲ႔အတုိင္း ထားႏုိင္ဖုိ႔ေတာ႔လုိအပ္ လုိအပ္မယ္၊ လက္စားေခ်လုိမႈကုိသာ ဦးတည္ေနမယ္ဆုိရင္ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ လူထုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးဟာ မၿပီးဆုံးေသးပါဘူးဆုိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြတင္က်န္ရစ္ေနမယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း ကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္ေတြေၾကာင္႔ ဘ၀ပ်က္သြားသူေတြ၊ မိသားစုတစ္ခုလုံး ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရ တဲ႔သူေတြ ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀တစ္ခုလုံးကုိ ညွင္းပန္းႏွိပ္ေရးအက်ဥ္းစခန္းေတြမွာ ကုန္လြန္ခဲ႔ရသူေတြရွိမယ္။ သူတုိ႕အေနနဲ႔က အလြယ္တကူ ေစ႔စပ္ေၾကေအးႏိုင္ဖုိ႔မလြယ္လွဘူး။ သူတုိ႔ခံစားရတာေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကုိ ပုိလႈ႔ံေဆာ္ေပးတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ အတိတ္ကာလနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ လူ႔အခြင္႔အေရးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ႔သူေတြ၊ ႏုိင္ငံကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနေအာင္လုပ္ခဲ႔သူေတြ အျမစ္ျဖတ္ျပစ္ဖုိ႔လုိတယ္။ သူတုိ႔ထုိင္ေနတဲ႔ အစုိးရေနရာေတြကေန ဖယ္ရွားျပစ္ဖုိ႔လုိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ႔သလုိ ၿခဳံငုံတဲ႔ စုေပါင္းအျပစ္ထက္ တိက်တဲ႔ နာမည္တစ္ခုခ်င္ဆီနဲ႔ တက္လာဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ကာလကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည္႔ဖုိ႔ကေတာ႔ သမုိင္းဆုိင္ရာ လုိအပ္မႈတစ္ခုပဲ။ ဒီအတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္သတင္းေပးေတြထံကေန တက္လာမယ္႔ လူစာရင္းကုိ ေစာင္႔ေနတယ္။
မစ္ရွ္နစ္- ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ႔မွ မလုပ္မယ္႔ ကိစၥႏွစ္ခုကုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔ဘူးတယ္။ ပထမအခ်က္က ကၽြန္ေတာ္ဟာဘယ္ေတာ႔မွ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ မပတ္သတ္ေတာ႔ဘူး။ ဒုတိယအခ်က္က ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ လက္စားမေခ်တဲ႔ဘူး ဆုိတာပဲ။
တစ္ျခားတစ္ဖက္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကဗ်ာဆရာ ဇဘစ္ႏ်ဴးဟာဘတ္ရဲ႕ ကဗ်ာစာသား“ ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ႔ အာရုံတက္ခ်ိန္မွာ သစၥာေဖာက္ခံခဲ႔ရသူေတြရဲ႕ အမည္နာမေရွ႕မွာ ခြင္႔လႊတ္ျပဖုိ႔ရာ ခင္ဗ်ားမွာ ပါ၀ါမရွိလုိ႔ပါပဲ ” ဆုိတ႔ဲစာသားကုိ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ထပ္တလဲလဲရြတ္ဆုိေနမိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ အဲဒီလုိ ဒုိင္ယာလက္တစ္သေဘာမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တိုင္နဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ေတာ႔ အၾကြင္းမဲ႔ အေျဖတစ္ခုကုိေပးအပ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ တျခားသူေတြကိုယ္စား အၾကြင္းမဲ႔ အေျဖတစ္ခုကုိေပးအပ္ဖုိ႔ကေတာ႔ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပါ၀ါအတြင္းမွာ ရွိမေနဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က လူေတြ ခြင္႔လႊတ္ျခင္းကုိ ယုံၾကည္လာေအာင္ ႀကဳိးစားႏုိင္တယ္ ၊ ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔က တရားမွ်တမႈကုိ လုိခ်င္လာရင္ေတာ႔ သူတုိ႔မွာ အဲဒါကုိ ေတာင္းဆုိပုိင္ခြင္႔ရွိတယ္။
ဟာဗဲ- ဟုတ္တယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေျပာခဲ႔ၿပီးၿပီ။ ဒါဟာ တကယ္႔ကုိေသခ်ာတဲ႔ အၾကပ္အတည္းတစ္ခုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ တရား၀င္လုပ္ကုိင္ေနရတဲ႔ အလုပ္က ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ပုဂၢလိကလူသားတစ္ေယာက္လုိျပဳမူဖုိ႔ ခြင္႔မျပဳထားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ လက္စားေခ်ဖုိ႔ မလုိအပ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးအကဲတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ ဂုဏ္သေရႀကီးမားစြာ ျပဳမူၾကပါလုိ႔ ေၾကညာပုိင္ခြင္႔ေတာ႔ မရွိဘူး။
မစ္ရွ္နစ္ - ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စကား၀ုိင္းအစမွာ ခင္ဗ်ားသုံးႏႈန္းခဲ႔အသုံးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ကုိ နဲနဲ လႈ႔ံေဆာ္ေပးလုိက္တယ္။ အင္း ေတာ္လွန္ေရး မၿပီးေသးသလုိ သေဘာသုံးခဲ႔တယ္ေနာ္။ ေတာ္လွန္မၿပီးဘူးဆုိတဲ႔ အဓိပၸာယ္ကဘာလဲ။ ဘယ္လုိ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာမွ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ ္ၿပီးဆုံးသြားမလဲ။
ဟာဗဲလ္ - ဒါေတာ႔ ေျပာဖုိ႔ ခက္တယ္ဗ်။ ဒီေတာ္လွန္ေရးဟာ တစ္ေန႔မွာ ရုိးရုိးရွင္းရွင္း အဆုံးသတ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ အဆုံးသတ္ႏုိင္တယ္လို႔ တုိင္းတာလုိ႔လည္းမရဘူး ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ ျဖစ္စဥ္တစ္ရပ္ပဲ ၿပီးရင္ေႏွးသြားမယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အဆုံးသတ္သြားမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ထပ္လူငယ္မ်ဳိးဆက္တစ္ခုလုံး ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲကုိ ၀င္လာမွသာ အရာအားလံုး ေျပလည္ဖို႔ လမ္းစေပၚမယ္ထင္တယ္။
မင္းခက္ရဲ
LWIN PWIN
NLABR
Web-site: www.nlabr.com
http://wanna23-23.blogspot.com/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment