ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးေျပာရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အရင္ဆံုးလႊတ္ပါ
ေမာင္ခင္ေအးတင့္ (မေဒါက္)
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရယူၿပီး ေနာက္သံုးလနီးပါးအၾကာ မတ္လ (၂၈) ရက္ေန႔မွာ ျပည္တြင္းစစ္မီး စတင္ေတာက္ေလာင္လာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဖဆပလကစလို႔ မဆလ-န၀တ-နအဖအလယ္ အခု ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ထိ ျပည္တြင္းစစ္ကို မရပ္စဲႏိုင္ေသးပါဘူး။ မဟုတ္မွလြဲေရာ ျပည္တြင္းစစ္ကို တမင္ေမြးထားတာမ်ားလားလို႔ေတာင္ ေမးရေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
အရင္ အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရလက္ထက္ ၆၃ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး ျပည္ တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေပၚဖို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗိုလ္ေန၀င္းအစိုးရနဲ႔ သေဘာထားအယူအဆ မတိုက္ဆိုင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အားလုံးလိုလိုက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စကားေျပာဆို ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းၾကဖို႔ ၀မ္းသာအယ္လဲႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။ ညိွႏိႈင္းေဆြး ေႏြးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ဗိုလ္ေန၀င္းအစိုးရက တဖက္သတ္ဖ်က္သိမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို႔ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ ေနတဲ့အဖြဲ႔ေတြကို လိုက္လံဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ နိဂံုးကမၼခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၄ ခု မတ္လမွာေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္အစိုးရရဲ့ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရးဥပေဒ ေပၚထြက္လာၿပီး နဂိုကရိွရင္းစြဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအပါအ၀င္ အျခားလူမႈအသင္းအဖြဲ႔အားလံုးလိုလို ဇာတ္သိမ္းသြားခဲ့သလို ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့အသံ ေမွးမိွန္သြားတဲ့ေနာက္ ၁၉၆၇-၆၈ ခုႏွစ္ေတြကစၿပီး ျပည္တြင္းေကာ နယ္စပ္ေဒသေတြေကာ ျပည္တြင္းစစ္မီးအရိွန္ျမင့္လာခဲ့တာ အခု ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး ဗဟိုေကာ္မတီဥကၠ႒ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသစ္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။
တခါ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး န၀တေပၚလာတဲ့ေနာက္ပိုင္း အရင္စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔လက္ထက္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းကစၿပီး သူတို႔စစ္အုပ္စုရဲ့ ႏိုင္ငံေရးလိုအပ္ခ်က္အရ ခြန္ဆာဘိန္းဓျမေတြအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအတြက္ စတင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ စုစုေပါင္း ၁၇ ဖြဲ႔နဲ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အင္အားအေတာ္အတန္ရိွတဲ့ အခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးပ်က္ျပားၿပီး ေသနတ္ျပန္ေပါက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။
အေၾကာင္းကေတာ့ အမွန္တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေပၚ တည္ေဆာက္ခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လတ္တေလာလိုအပ္ခ်က္ေပၚမူတည္ၿပီး အင္ အားေသးငယ္တဲ့သူကို အၿပီးတိုင္ေခ်မႈန္းေရးနဲ႔ အျပဳတ္တိုက္လက္နက္ခ်ေရးမူေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ နည္းဗ်ဴဟာေဟာင္းအတိုင္းပါပဲ။ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကို အာဏာရအစိုးရအဆက္ဆက္က ေတာက္ေလွ်ာက္အျပတ္ရွင္းေရးမူကို ကိုင္စြဲ လက္နက္ခ်ေရး ကိုသာ ေဇာင္းေပးလုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က အထင္းသားေပၚေနပါတယ္။
ေဟာအခုတခါ အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလိုက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒု-ဥကၠ႒နဲ႔ ဒု-ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုး၀င္း ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္-ေတာင္ပိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္၊ ရွမ္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စ၀္ယြက္စစ္ဦးေဆာင္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တို႔ ေမ (၁၉) ရက္ေန႔က ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း-က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕မွာ (၁၀) နာရီေက်ာ္ၾကာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာက အခ်က္ ၁၂-ခ်က္ သေဘာတူလက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ ေနာက္တရက္ ေမ (၂၀) -ရက္ေန႔မွာပဲ အစိုးရတပ္နဲ႔ SSA ေတာင္ပိုင္းတပ္ေတြ တနာရီၾကာ တိုက္ ပြဲ ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရစစ္တပ္ရဲ့အေျပာအရကေတာ့ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ သူတို႔ရဲေဘာ္ေတြကို လိုက္လံဖမ္းဆီးရင္းနဲ႔ မေတာ္တဆ SSA ေတာင္ပိုင္းတပ္ ေတြရိွတဲ့ နယ္ေျမထဲကိုေရာက္သြားရာက ရုတ္တရက္ တိုက္ပြဲျပန္ျဖစ္ရတာပါလို႔ ရွင္းလင္းပါတယ္၊ မေန႔ကတင္ လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္တဲ့ အခ်က္ေတြထဲကတခ်က္ျဖစ္တဲ့ တျခားနယ္ေျမထဲကို၀င္ေရာက္ရင္ လက္နက္မယူေဆာင္လာရ၊ ႀကိဳတင္အသိေပး အေၾကာင္းၾကားရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေျဗာင္ခ်ိဳးေဖာက္လိုက္တာပါပဲ။ ဒု-စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒု-တပ္မ ေတာ္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့အခ်က္ကို ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ဘယ္သူကခ်ိဳးေဖာက္၀ံ့ပါ့မလဲ။ ေရႊသမင္ဘယ္က ထြက္ မင္းႀကီးတာကထြက္ဆိုသလို တျခားထြက္စရာမရိွႏိုင္ပါဘူး။
သာဓကအေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့ ကရင္နီအမ်ိဳးသားတိုးတက္ေရးပါတီ KNPP အေတြ႔အႀကံဳေလးကို သင္ခန္းစာ အျဖစ္ ထပ္မံတင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဗမာအစိုးရအဆက္ဆက္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ-ေက်ာ္ ခုခံေတာ္လွန္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္တဲ့ ကရင္နီအမ်ဳိးသား တိုးတက္ေရးပါတီ (ေကအဲန္ပီပီ) ဟာ အရင္ န၀တစစ္အစိုးရနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထိုအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ကို ကရင္နီျပည္ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ခန္းမမွာ ၁၉၉၅-ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၁-ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေကအဲန္ပီပီဘက္က အဲဒီ အခ်ိန္ ေကအဲန္ပီပီ ဒု-ဥကၠဌ ထဲဘူးဖဲ ဦးေဆာင္ၿပီး စစ္အစိုးရဘက္ကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းခင္ညြန္႔ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ေကအဲန္ပီပီဘက္က စစ္အစိုးရကို အခ်က္ ၁၆-ခ်က္ တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရကလည္း လက္ခံသေဘာတူတဲ့ အတြက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးပြဲ အထေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဓိကအခ်က္ေတြအေနနဲ႔ ကယားျပည္နယ္မွာ တပ္ရင္းေတြ ထပ္မံမတိုးခ်ဲ႕ဖို႔၊ ေက်းရြာေတြကို ထပ္မံေျပာင္းေရႊ႕မႈ မလုပ္ဖို႔၊ ေက်းရြာေတြနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးမွာ ခ်ထားတဲ့ မိုင္းဗံုးေတြကို ျပန္ျဖဳတ္ေပးဖို႔၊ ကရင္နီရဲေဘာ္ေတြအပါအ၀င္ ကယားျပည္နယ္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုးကို လႊတ္ေပးဖို႔၊ သူ႔ေနရာ ကိုယ့္ေနရာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရိွဖို႔၊ ေပၚတာဆြဲျခင္းနဲ႔ ေပၚတာေၾကးေကာက္ခံတာ မလုပ္ဖို႔၊ ကရင္နီျပည္တြင္း လြတ္ လပ္စြာ သြားလာလုပ္ကိုင္ စီးပြားရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ အစရိွတဲ့အခ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၃-လအၾကာမွာေတာ့ ေကအဲန္ပီပီနဲ႔ စစ္အစိုးရတို႔အၾကား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပ်က္ျပယ္သြားၿပီး ေသနတ္ျပန္ေပါက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေသနတ္ျပန္ေပါက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တပ္ရင္းေတြ ထပ္မံတိုးခ်ဲ႕ျခင္း မျပဳလုပ္ဖို႔၊ တပ္စခန္းေတြ၊ ေနရာသစ္ေတြ တိုးခ်ဲ႕ျခင္း မျပဳ လုပ္ဖို႔ဆိုတဲ့ အဓိကအခ်က္ေတြကို စၿပီးခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒ့ါျပင္ စစ္အစိုးရတပ္ေတြကို ေကအဲန္ ပီပီရဲ႕တပ္စခန္းေတြ တပ္စြဲထားတဲ့ ကရင္နီျပည္ သံလြင္ျမစ္ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းကိုပို႔တာေၾကာင့္ ၁၉၉၅-ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ စၿပီး တိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားတာပါ။ စစ္ အစိုးရေျပာတာက ထိုင္းက တခ်ဳိ႕လူေတြ ျပည္တြင္းမွာ သစ္ေတြလာခိုးတယ္။ အဲဒီလူေတြကို သြားရွာဖမ္းမယ္ေျပာၿပီး တပ္ေတြပို႔တယ္။ သစ္လုပ္တဲ့ေနရာ တကယ္သြားၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ တိုက္ပြဲေတြျပန္ျဖစ္တာပါပဲ။
ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကို စစ္နည္းပရိယာယ္တခုလို ေသြးတိုးစမ္းေလ့ရိွတာဟာ န၀တ-နအဖအစိုးရ လုပ္ေလ့ရိွတဲ့အက်င့္ တခုဆိုတာ အထင္အရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ အခု ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရကလည္း အရင္ နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ စစ္တ ပိုင္းအစိုးရပါပဲ။ စစ္ယူနီေဖါင္းနဲ႔ အရပ္သားအ၀တ္အစားလဲ၀တ္လိုက္တာပဲ ကြာပါတယ္။ နဂိုဇာတိ႐ုပ္က ေငါေငါႀကီး အတိုင္းသား ေပၚက်န္ ေနပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေမ (၃၀) ရက္ေန႔ဆိုတာဟာလည္း အခုၾကံ့ဖြတ္အစိုးရက ႀကိဳးကိုင္စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ဒီပဲယင္း ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီး ၉-ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္တဲ့ ေသြးစြန္းေန႔ပါပဲ။
အဲဒီအစိုးရရဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေမလ (၃) ရက္ေန႔က လက္မွတ္ေရးထိုးထုတ္ျပန္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ံုး၊ အမိန္႔အမွတ္ (၁၂/၂၀၁၂) ေၾကညာခ်က္ အပိုဒ္ (ခ) ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ေဆြးေႏြးျခင္းဆိုတာမွာ နံပါတ္ (၅) ပါတီေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႔၊ နံပါတ္ (၆) ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္ခံဖို႔၊ နံပါတ္ (၇) ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကို အၿပီးအပိုင္၀င္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ နဲ႔အညီ တန္းတူညီတူ ေနထိုင္၊ သြားလာ၊ လုပ္ကိုင္၊ စားေသာက္ဖို႔နဲ႔ နံပါတ္ (၈) ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ တခုတည္းေသာ လက္ နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆိုတာေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ထည့္သြင္းထားတာကိုၾကည့္ရင္ အၿပီးတိုင္ေခ်မႈန္း ေရး၊ အျပဳတ္တိုက္ေရး လက္နက္ခ်အညံ့ခံေရးဆိုတဲ့ အရင္စစ္အစိုးရရဲ့ မူေပၚလစီကေန ဆံတခ်ည္မွ်င္ေတာင္မွ မတိမ္းေစာင္းဘဲ အခု ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီက လုပ္သြားရမယ္ဆိုတာ ရွင္းလြန္းေနပါတယ္။ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဟုတ္ ဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတုအေယာင္ေဖာ္ေဆာင္ေရးသာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳရပါလိမ့္မယ္။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး ဗဟိုေကာ္မတီနဲ႔ လုပ္ငန္းေကာ္မတီကို ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ေပၚေရး အ တြက္ အမွန္တကယ္ဖြဲ႔စည္းတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တျပည္လံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ခြၽင္းခ်က္မရိွ လုပ္ေဆာင္ ရပါမယ္။ ဟိုတဖြဲ႔ကိုေတာ့တိုက္ ဒီတဖြဲ႔ကိုေတာ့ အပစ္ရပ္ေရးလုပ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းရပါမယ္။ သေဘာတူညီခ်က္ေတြခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူအျပစ္ေပးရပါမယ္။ ဒါ့ျပင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုးကို ခြၽင္းခ်က္မရိွ အႂကြင္းမဲ့လႊတ္ေပးျခင္းျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး-ႏိုင္ငံ ေရးအရ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးအဆင့္ကို တြန္းေရႊ႕ေပးတဲ့ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးကို အစိုးရဘက္က မျဖစ္မေန ဖန္တီးရပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ အရင္စစ္အုပ္စုလက္ထက္ကလို ႏိုင္ငံေရးကစားတာမ်ိဳးလုပ္ေနရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္လည္း ရပ္စဲႏိုင္မွာမဟုတ္သလို ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာလည္း ျဖစ္ေပၚလာစရာမရိွတဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္လည္း ဆင္းရဲတြင္းထဲက ႐ုန္းထြက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းရင္း သားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး၊ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာေတြဟာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတုအေယာင္ ဟန္ျပေႂကြးေၾကာ္သံသက္သက္သာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
LWIN PWIN
NLABR
Web-site: www.nlabr.com
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment