ျမန္မာသတင္းမ်ား         ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္

EU ပိတ္ဆို႔မႈ ယာယီဆိုင္းငံ့ထားဖို႕ ကင္မရြန္းနဲ႔ ေဒၚစု တိုက္တြန္း

ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္

ျမန္မာအေပၚ ဥေရာပသမဂၢ အီးယူက ခ်မွတ္ထားတဲ့ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူထားတာေတြထဲက လက္နက္ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥကလြဲျပီး ပိတ္ဆို႔မႈ အမ်ားစုကို ယာယီ ဆိုင္းငံ့ထားဖို႔ ျဗိတိန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းနဲ႔ NLD ပါတီ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔က မေန႔က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ျဗိတိန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းက ေျပာဆိုရာမွာ -
“ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုျပီးၾကီးမားတဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ေတြ႕ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လက္ရွိအစိုးရက တိုးတက္မႈေတြ ေဆာင္ရြက္လာတဲ့အခါ အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြကို တံု႔ျပန္သင့္ပါတယ္။ ျဗိတိန္အစိုးရ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒါေတြဟာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ မလွည့္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလားဆိုတာ သတိတရားေရွ႕ထားျပီး စစ္ေဆးသံုးသပ္ တံု႔ျပန္သြားမွာပါ။ အခု ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါမွာ မိမိအေနနဲ႔ ျမန္မာအေပၚ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူထားေတြကို လက္နက္ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥကလြဲလို႔ အခုအခါ ယာယီ ဆိုင္းငံ့ထားသင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အားလံုးကိုေတာ့ ျပန္ရုပ္ဦးမွာ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း - “ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ရုပ္သိမ္းလိုက္တာထက္ ယာယီ ဆိုင္းငံ့ထားမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားကို ေထာက္ခံပါတယ္၊ ဒါဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လိုလားသူေတြကို အားေကာင္းလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ မရေတာ့ဘူးဆိုတာနဲ႔ ပိတ္ဆို႔မႈက အခ်ိန္မေရြး ျပန္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္လမ္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဇာတ္ေပါင္းၾကေလသတည္း ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သြားရမယ့္ခရီးက ေ၀းပါေသးတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လိုရာကိုေရာက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေပၚ ယံုၾကည္မႈ ရွိပါတယ္” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျဗိတိန္ကို လာေရာက္ဖို႔ ဖိတ္ၾကားတဲ့အခါ - “အရင္က အခုလို ဖိတ္ၾကားခံရတိုင္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးလို႔ ၀မ္းနည္းပါတယ္လို႔ပဲ ေျပာခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ လာျဖစ္ေကာင္း လာျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါျပီ။ ဒါဟာလည္း တိုးတက္မႈပဲေပါ့” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လာမယ့္ဇြန္လမွာ ျဗိတိန္၊ ေနာ္ေ၀နဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို သြားေရာက္ ႏိုင္ဖြယ္ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ကိုမင္းကိုနိုင္ေရးတဲ့ သံခ်ပ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ား ေဖ်ာ္ေျဖ

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုနိုင္ေရးတဲ့ သၾကၤန္သံခ်ပ္ေတြကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေနရာ ၃ ခုမွာ ဒီေန႔ လိုက္လံေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူး ဆင္ႏြဲ

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြလည္း ဒီႏွစ္က်ေရာက္တဲ့ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကာလမွာ တရားနာပြဲမ်ား၊ ရဟန္းခံရွင္ျပဳအလွဴမ်ား၊ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲမ်ားနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူး ေရကစားပြဲေတာ္ေတြကို မိမိတို႔ ေဒသအလိုက္ ျပဳလုပ္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

”ဘယ္သူကအမွန္ ဘယ္သူက တရားခံ အမွားအမွန္အေျဖညိွစရာမလိုတဲ့ ‘ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ မဲဆႏၵမျပဳလိုက္ရတဲ့ ျပည္သူမ်ားနဲ့ ေကာ္မရွင္လူၾကီးတို့ရဲ့ ထိပ္တိုက ္ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမႈမ်ား …”
ဧျပီလ (၁)ရက္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအျဖကို အားလံုးသိရိွျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မဲဆနၵနယ္ေျမ တစ္ခုခ်င္းစီမွာ ေတြ့ၾကံုခဲ့ရေသာ အခက္အခဲျပႆနာေတြကေတာ့ ညံစီေနဆဲပါ။ တာ၀န္ရိွသူေတြကလည္း မဲရံုမွာ တရား၀င္ေနွာက္ယွက္မႈနဲ့ ျပႆနာရွာခ်င္၊ နိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း မဲမသမာမႈရိွတယ္ဆိုျပီး ေကာ္မရွင္နဲ့ မဲရံုမွူးေတြကို တိုင္ခ်င္၊ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖိုု႔ ၾကိုးစားအားထုတ္ေနၾက ပါတယ္။
ျပည္သူကလည္း မိမိရဲ့အားနည္းမႈမရိွပါဘဲလ်က္ မဲစာရင္းမွာမပါလိုု႔ ေကာ္မရွင္ကို အခိ်န္မီအေၾကာင္းၾကားခဲ့ေသာ္လည္း မသိၾကိုးကံြ်ျပု မဲစာရင္းမွာခ်န္လိုု႔ ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရ မိမိရဲ့တကယ့္ဆနၵအမွန္ ေဖာ္ထုတ္ခ်င္ခါမွ ေပ်ာက္ကြယ္ေနရတဲ့ မဲစာရင္းေၾကာင့္လမ္းေဘးမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း မဲေပးေနၾကသူေတြကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့ရတာပါ။
အျဖစ္က ဒီလ ိုပါ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက မဲေပးမယ့္သူစာရင္းမက်န္လစ္ရေလေအာင္ ရ.ယ.က တို့ ၾကိုးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာလဲ အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးမ်ားက ၂၀၁၀ စာရင္းအေျခခံလို့ မဲစာရင္းေတြ ထုတ္ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ေနထိုင္တာ ေျပာင္းေရႊ့ရင္ျဖုတ္၊ ေနာက္တိုးကိုထပ္ေပါင္း၊ အသက္ျပည့္မီွသူေတြတိုးပြား။ ဒီလိုလုပ္ရမွာမဟုတ္လား။
အခုေတာ့ ယခင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက မဲဆနၵရွင္စာရင္းမွာ မဲပါသူေတြလဲစာရင္းေပ်ာက္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ေလာက္သာ မဲစာရင္းပါ၀င္ျပီး တစ္အိမ္သားလံုးစာရင္းေပ်ာက္ေနတာလည္းရိွရဲ့/ မိမိကိုယ္တိုင္ ဆယ္အိမ္မွူး၊ မဲရံုမွူးျဖစ္ေနရက္နဲ့ တစ္အိမ္ေထာင္စုလံုး မဲမေပးရတာလည္း ရိွရဲ့ဗ်ာ။
ရပ္ကြက္ေကာ္မရွင္ ေျဖရွင္းပံုတစ္ခုကေတာ့ထူးရဲ့။ နာမည္စာရင္းက မစန္း။ မဲစာရင္းမွာက မစန္းစန္းေဌးျဖစ္ေနတယ္။ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကလည္းလဲြ။ ဒါေပမဲ့ အေဖနာမည္အမွန္။ ေနရပ္လိပ္စာအတိအက်။ ဒါကိုအေရးဆိုေတာ့ လစ္လပ္ေနရာမွာ အစားထိုးေပးေစခဲ့တာပါ။ တစ္ေယာက္တည္းလားဆိုေတာ့ အျခားတစ္ေယာက္က် အေဖနာမည္မတူလို့ ေပးရမယ့္မဲရံုမွာမေပးရဘဲ ေနာက္တိုးစာရင္းနဲ့ မဲရံုေနရာေျပာင္းေပးရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာရင္းေပ်ာက္လို့ တစ္အိမ္လံုး တစ္မိသားစုလံုး မဲမေပးရတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လို့ ေျပာရမွာေပါ့။
”ဒါက်မအသိနဲ႔ က်မလုပ္တာ။ ဘယ္ပါတီ၀င္မွမဟုတ္ဘူး၊ က်မလို မဲဆနၵျပုခ်င္ရက္နဲ့ မဲမေပးရတဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရိွလဲ သိခ်င္လို့ စာရင္းျပုစုတာပါ။ (၈၊ ၉၊ ၁၀)လမ္း – (၃)လမ္းပဲ ေကာက္နိုင္ပါေသးတယ္။ က်မက ေဈးသည္ပါ။ ေဈးေရာင္းရပါဦးမယ္။ က်မနိုင္သေလာက္ လုပ္တာပါ။ အခုမဲစာရင္းမွာမပါတာ (၃)လမ္းမွာ စာရင္းေကာက္တာ အေယာက္(၇၀) ရိွသြားျပီ” ဆိုသူကဆိုေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္လုပ္ရမွာက မဲဆနၵနယ္ေတြမွာ ရသေလာက္ သတင္းယူရမွာ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲ မဲစာရင္းေပ်ာက္လို့ မဲမေပးရသူေတြေနာက္ လိုက္ေနရတယ္ဗ်ာ။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အတြက္မဲစာရင္းက်န္တာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွနဲ့ ခ်န္တာလို့ ထင္စရာက …
”ရာခိုင္နႈန္း ကြာဟမႈမရိွပါေစနဲ့၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နိုင္ကိုနိုင္ရမယ္။ ခင္ဗ်ားတို့ ကု်ပ္တို့က ပါတီ၀င္ေတြ၊ ခင္ဗ်ားေနရာ ခင္ဗ်ားျမဲခ်င္တယ္မဟုတ္လား။ မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ့လုပ္လို့ ညႊန္ၾကားသူကလည္း ညႊန္ၾကားထားတယ္။ ဒီေတာ့ မေကြးျမို့နယ္ စလံရြာမွာ ျဖစ္သြားတာက်ေတာ့ နည္းစနစ္ ဥပေဒေဘာင္ေတ ြ အကုန္ေက်ာ္ကုန္တယ္ဗိ်ဳ႔”
သူက ရြာမွာ မိုက္တကာ့မိုက္တဲ့ကေလး၊ မဲဆနၵမတိုင္ခင္ရက္ေတြမွာ ”ငါးမင္းေဆြ”ေရးတဲ့ ေဒၚစုမေကာင္းေၾကာင္းေဆာင္းပါးေတြ ျဖန့္ေ၀တယ္။ အမတ္ေလာင္း ဦးျမင့္သိန္း ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတြေ၀ေတာ့ တားျမစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး မဲေရတြက္ေတာ့ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးနဲ႔ NLD  မဲအေရအတြက္ခ်င္းညီေနတယ္။ ၂၀၉ မဲ နဲ့ ၂၀၉ မဲ။ ဘသားေခ်ာ ဘာလုပ္တယ္ ေအာက္ေမ့တယ္မွတ္လဲ။ ၾကိုတင္မဲ ၅၆ မဲကို ”ကု်ပ္တို့ နိုင္ကိုနိုင္မွရမယ္’… တဲ့။
“ေက ာင္းေရာဗ်ာ။ ၾကိုတင္မဲဆိုတာက မဲရံုဖြင့္ကတည္းက ေရတြက္ရတာမဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ျမို့နယ္အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးၾကီး မွာတဲ့အတိုင္း အနိုင္ရမွတဲ့ဗ်ဳိ႔။”
ဒီမွာတင္ အစာမေၾက ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ဒီကိစၥကိုု တရား၀င္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမယ္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ တစ္ခို့်ေနရာေတြမွာ အေသးအဖဲြျပႆနာေလးေတြ ရိွေပမယ့္ NLDက မဲအသာရေတာ့ ငုတ္သ်ဴိးခဲ့တာလဲ ရိွရဲ့။ အခု စလံကိစၥကိုေတာ့ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမယ္လို့ ေအာင္နိုင္ေရးအဖဲြ့၀င္ေတြက တင္းတင္းမာမာ ေျပာေနတာ ၾကားတယ္ဗို့်။
ကဲ …  တစ္ဖက္ကလည္း မၾကီးကန္ကိစၥကို တရားစဲြမယ္လို့ ျပင္ေနေလရဲ့။ မဲစာရင္းမွာ မပါလို့ လူ(၃၀၀)ေလာက္က မဲရံုက မျပန္ဘဲ ျဖစ္ေနတာကိုု သြားေရာက ္ေျဖရွင္းရာမွာ စကားအေျခအတင္ မ်ားၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ မဲစာရင္းမွာ လိမ္ညာမႈေတြ ရိွရက္နဲ့ ျပည္ခိုင္ျဖိုး မေကြးမွာ ဘာေၾကာင့္ ရံႈးသလဲလို့ ၀ါရင့္ပုဂၢိုလ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ခြန္းတည္းပဲ ျပန္ေျပာခံရပါတယ္။
”ေသာက္ညင္ကပ္လို့ေဟ့၊ ျပည္သူက မုန္းလို႔ ” တဲ့။
ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ျပည္သူကို စည္းရံုးေရးဆင္းရာမွာ အထက္စီးေလသံနဲ့ေျပာတာ ရပ္/ေက်းအုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးေတြကို လက္ကိုင္ထား ညစ္မယ္ဆိုတာေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြကို ျခိမ္းေျခာက္ အနိုင္ယူတာေတြ၊ အဆိုးဆံုးက အာဏာနဲ့မဲရေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာေတြက ျပည္ခိုင္ျဖိုးအထူးသျဖင့္ ျမို့နယ္အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးရဲ့ ထီမထင္တဲ့ အျပုအမူေတြက ျပည္သူရဲ့မ်က္မုန္းကို်းျခင္းကို ပိုခံရတာပါပဲ။ ရရိွထားတ ဲ့ အမိန့္အာဏာနဲ့ ယာေျမကြက္ေတြကို အပိုင္၀ယ္သိမ္းတာကအစ မလိုအပ္ပဲ ၀န္ၾကီးခု်ပ္အားရေစမယ့္ လုပ္ရပ္မွန္သမွ် လုပ္ေဆာင္ေပးတာက ပိုဆိုးပါတယ္။
၀န္ၾကီးခု်ပ္ကလည္း ဒီေနရာမွာ ငါဘုရင္၊ ငါထင္တာလုပ္မယ္။ ည (၁၀) နာရီဆို ဆိုင္ေတြပိတ္။ မအိပ္ရင္ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ့ဆဲြထည့္။ အေနာက္ဖက္ကမ္းက ”စိန္လင္း” ဆိုတဲ့ လူမိုက္နဲ့ေပါင္း (စိန္လင္းကလည္း သူ့ကိုအပိုင္ကိုင္ထားတဲ့ movie ေခြရိွတယ္ေလ – ဦးနဲ့သမီး ခ်စ္ရည္လူးေနတဲ့ movie ပါ)။
ပညာေရးေကာလိပ္အေရွ့ဘက္မွာ ဧကအက်ယ္ၾကီး ယာပိုင္ရွင္ကိုု ဖိအားေပးျပီး မေရာင္းေရာင္းေအာင္ တစ္ဧက (၄)သိန္းနဲ့ ၀ယ္ထားတာ၊ သံျပားအျပာၾက ီးေတြကာထားတာ။ မေကြးကိုေရာက္ဖူးတဲ့သူတိုင္း ေတြ့မွာပါ။ ဒါကိုု ေကာင္းမြန္စိန္ေဌးက ပဲပိုင္ေလဟန္ ေလသံေတြ ပစ္ထားတာ ၾကာပါျပီေကာ။ ဘယ္သူ့ဟာလဲ။ ဘာလုပ္မွာလဲ။ ဘာ … ဘာ … ဘာ ေတြ ထပ္ေနေအာင္ ေမးရတဲ့ ျခံၾကီးပါ။
တစ္ခါ စစ္ေဆးေရးစစ္တာ ဘီလံ် ၅၀ ေလာက ္ စာရင္းမျပနိုင္လို့ စိန္ေဌး (ေကာင္းမြန္) အခက္ေတြ့ေနတာ။ တကယ္ေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့ နိုင္ငံေတာ္ကို သိန္းသံုးေသာင္း ဒဏ္ရိုက္ခံလိုက္တာနဲ့ ျပီးသြားတယ္ဆိုလား။ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ေဟ့။ သိန္းသံုးေသာင္းေလာက္ကေတာ့။
လ ာျပန္ျပီ အခုတစ္ခါ။ တိုင္စာေတြ တစ္ေပြ့ၾကီးနဲ့။ ကံဖယ္ရင္ ကံဆည္တာေတာင္ မရဘူးေနာ္။ အခက္ေတြ့ေတာ့  ယၾတာေခ်။ သူ့အိမ္ရွင္မ ျမသလြန္ဘုရား အဂၤါေထာင့္မွာ တစ္ေယ ာက္တည္း။ လံုျခံုေရးေတြခ်။ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကန္သာကန္ၾကီးကို ဘူဒိုဇာစက္ၾကီးေတြနဲ့ တစ္ကန္လံုးရွင္းေနတာ။ ဆရာေတ ာ္ေတြကေတာ့ သာသနာ့ဗိမာန္အတြက္ထင္လို့ ၀မ္းသာေနရဲ့။
အဟတ္ ဟတ္ ဟား … ဟား … ဘယ္ဟုတ္ပ့ါမလဲ။ ကံဆင့္တာတဲ့ေလ။ သနားလိုက္ပါဘိ။
ကြ်တ္ … ကြ်တ္ … ကြ်တ္ … သူမသိတာက ကံဆည္တယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တူး၊ ဆယ္၊ ဖို႔ ရတာ။ သူ့ယၾတာကပဲ စြမ္းလို့လားေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒါလည္း လုပ္လိုက္ေရာ ေဒၚစုတစ္ေယာက္ မေကြးကိုေတာင္ ေရာက္မလာနိုင္ေတာ့ဘူး။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ယၾတာအစြမ္း။ ညေနခ်မ္းမွာ ေဂါက္ကြင္းလာသမွ် ဘီယာခ်ၾကေဟ့ဆိုျပီး ဒကာခံကာ ေအာင္ပဲြက်င္းပတယ္တဲ့ေလ။
ကဲ … ဒီေတာ့ အစတုန္းက ျပည္ခိုင္ျဖိုးကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း၊ ပိုက္ဆံေခ်းတာေတြ လမ္းေဖာက္ေပးတာေတြ၊ ရွင္ျပုပဲြလုပ္ေပးတာေတြ (ဒါေတြကလည္း ျပည္သူေတြ မသိေသးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ နိုင္ငံေတာ္က ေငြေတြနဲ့လုပ္ေနတာပါ။) ရိွေစေတာ့ … အားနာပါနာ။ ဧျပီ(၁)ရက္လည္းေရာက္ေရာ အစိမ္းေရာင္က အနီေရာင္ျဖစ္။ ျခစ္လိုက္ၾကတဲ့ အမွန္ ခြပ္ေဒါင္း ခြပ္ေဒါင္း ျဖစ္ကုန္တာေပါ့။
ေစတနာစကားနဲ့ ေသခ်ာပါးလိုက္ရရင္ ျပည္သူကို တကယ္ေစတနာထား၊ အေကာင္းအဆိုးကို အေၾကာင္းအကို်းနဲ့ဆင္ျခင္၊ အျမင္မွန္သေဘာေပါက္၊ စေကာေလာက ္မွ ေစာက္မနက္ အၾကံပက္စက္တဲ့ ေခြးေကာင္ မျဖစ္ေစနဲ့။ အေရြးခ်ယ္ခံဘ၀ဆိုတာ အေသြးအေမြးလွမွ အေရးေကာင္းခ်င္ရင္ စိတ္ထား ေျပာင္းဘို့လိုမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာမွတ္ထားလိုက္ပါလိုု႔ ။        ။

တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ႏွင့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွအျပန္

ေနာက္တစ္လေလာက္ ထပ္ေစာင္႔လုိက္လွ်င္ တစ္လခန႔္ ခြင့္ရက္အရွည္ႀကီးရႏိုင္ေပမယ့္ ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔ကို ရင္ခုန္စြာ ၾကံဳႀကိဳက္ခ်င္သျဖင့္ (၂) ပတ္ဆိုေသာ မေလာက္မငွခြင့္ရက္ကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္မိခဲ႔သည္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ က်ေနာ္က “မင္း ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီလား” ဆိုသည့္ေမးခြန္းကို မေျဖႏိုင္ေသးေသာအရြယ္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အမိေရႊေျမႀကီးမွ ေ၀းရာသို႔ေရာက္ရိွေနခဲ႔သည္။ အခု ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကို မဲေပးႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာ က်ေနာ့္နာမည္ေပါက္ အိမ္ေထာင္စုဇယားမရိွသျဖင္႔ မဲေပးဖို႔ အခြင္႔အေရးမရိွေပမယ့္ အင္တာနက္သတင္းေတြေလာက္ႏွင့္ က်ေနာ္မတင္းတိမ္ႏိုင္။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ေခါက္ေလာက္သာျပန္ႏိုင္ေသာ က်ေနာ့္အတြက္ ေတြ႔စရာလူေတြ၊ သြားစရာေနရာေတြ၊ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွေနေပမယ့္ ၁၄ ရက္ခန္႔ ခြင့္ရက္တိုေလးကိုဘဲ က်ေနာ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ေရြးခ်ယ္ကာ ျပန္သြားျဖစ္ခဲ႔သည္။
ေရႊျပည္ႀကီး အေျပာင္းအလဲေတြကို အင္တာနက္ေပၚမွသာ က်ေနာ္အရသာခံ အားရေနခဲ႔ရသည္။ လက္ေတြ႔ေတြမွာ ဘာေတြမ်ားေျပာင္း လဲေနၿပီလဲ။ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္ကတည္းက မြတ္သိပ္၊ ျပင္းျပေသာ အသိစိတ္ႏိုးၾကားမႈမ်ားျဖင့္ လိုက္လံၾကည့္႐ႈမိသည္။ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာေတြအ၀င္မွာ တ႐ုတ္စာလံုးေတြေပ်ာက္သြားတာကို သတိထားမိသည္။ က်ေနာ္႔ေရွ႕မွ ညီေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ NLD တံဆိပ္ ရင္ထုိးအနီေလးကိုခ်ိတ္ထားၿပီး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္၊ ဘယ္သူေတြမွန္းမသိရေလာက္ ေအာင္ ႐ႈပ္ရွက္ခပ္ ေနသည့္လူေတြၾကားထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာကိုလဲ သတိထားမိသည္။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွလဲ မလိုတမာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လုိက္ၾကည့္ေန တာကိုလဲ မေတြ႔ရ။ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ေမာက္မာ၀င့္ႂကြားေသာ ဟန္ပန္အမူအရာမရိွ။ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားခြင့္ရိွသည္ ဆိုသည့္အဆိုကို သတိတရျဖစ္ကာ က်ေနာ္ေက်နပ္အားရမိသည္။
လူ၀င္မကီးၾကပ္ေရး ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ား၊ အေကာက္ခြန္၀န္ထမ္းမ်ားကို က်ေနာ္ျဖတ္သန္းေသာအခါ အရာအားလံုးက ေရွာေရွာရွဴရွဴ။ အ ရင္အေခါက္ေတြတံုးကလို တစ္စံုတစ္ရာကို ငံ့လင့္ၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မယံုသကၤာ ရစ္ခ်င္ၾကေသာလူမ်ား လံုး၀မေတြ႔ရေတာ႔။ “အဆင္ ေျပရင္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးခဲ႔ကြာ” ဆိုသည့္စကားသံေတြ မၾကားရေသာ က်ေနာ္႔အတြက္ တာ၀န္မေက်သလိုမ်ဳိးႀကီးေတာင္ ခံစားရသည္။
ႏိုင္ငံျခား တုိင္းျပည္ေတြမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီး အၾကာႀကီးေနခဲ႔သူမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးသည္ တဆင့္နိမ့္ ၾကည့္စရာအမ်ားၾကီးဘဲ ရိွမည္ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္သေဘာအရ ထိုသို႔ၾကည့္ခ်င္ေသာသူမ်ားကို အားမေပးခ်င္။ ေလယာဥ္ကြင္းစ၀င္ကတည္းက စနစ္မက်၊ မျပည့္မစံုျဖင့္ အစစအရာရာမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြႏွင့္ မႏႈိင္းယွဥ္သာေလာက္ေအာင္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့တာ သိသာပါသည္။ သို႔ေသာ္ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းကို ေလယာဥ္ဘီးခ်ၿပီဆိုကတည္းက စိတ္လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈဆိုသည့္ စိတ္ခံစားမႈတခုတည္းျဖင့္ပင္ အရာရာကို က်ေနာ္ကျဖင့္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္ျဖင့္ဘဲ ၾကည့္မိ၊ ခံစားမိသည္။
အငွားကားကိုငွားကာ က်ေနာ့္အိမ္သုိ႔အလာလမ္းမွာ လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္တြင္ရပ္ခိုင္းကာ ကြမ္းဆင္း၀ယ္သည္။ အေရမရ အဖတ္မရ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကြမ္းယာကို အရသာခံ၀ါးရင္း ဆိုင္မွေတာင္းလာခဲ့ေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္ထဲသို႔ ကြမ္းေထြးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကားရပ္တိုင္း လမ္းေပၚသို႔ ကြမ္းေသြး တျပစ္ျပစ္ေထြးထုတ္ေနေသာကားသမားကို အထက္စီးေလသံျဖင့္ က်ေနာ္ဆရာမလုပ္ျဖစ္ခဲ႔။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ ျပင္ေနၾကတာဘဲမဟုတ္လား။ ဒီလိုကိစၥေတြက ဥပေဒျဖင့္၊ ပညာေပးျခင္းျဖင့္၊ အသိေပးျခင္းျဖင့္ ျပင္ယူလို႔ရေသာ ကိစၥေတြလို႔ျမင္သည္။
အိမ္ကလူမ်ားကို က်ေနာ္ျပန္လာမည့္ရက္ကို အတိအက်မသိေသးသျဖင့္ ႀကိဳတင္မေျပာထားမိ။ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေန႔ ျပန္လာ ျပန္လာ အိမ္ကလူမ်ားကျဖင့္ က်ေနာ္႔ကိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ ႀကိဳၾကသည္။ အိမ္တံခါး၀မွာ ၾကယ္ျဖဴႀကီးတစ္လံုးႏွင္႔ ခြပ္ေဒါင္းပံုပါသည့္ အလံနီနီေလးကို ေတြ႔မိေတာ့ က်ေနာ္ျပံဳးမိသည္။ “မင္းက အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္ေသးဘူး ပါးစပ္မွာကြမ္းေတြက တရဲရဲနဲ႔ပါလားကြဲ႕” ဆိုသည့္ အေမ့၏ ျပစ္တင္သံသည္ က်ေနာ့္အတြက္ နား၀င္ပီယံရိွလြန္းလွသည္။ ဒီလိုအဆူ၊ အေျပာေတြ ၾကားခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီအေမရဲ႕ဆိုသည့္ က်ေနာ့္စကားကို အေမကသေဘာက်ၿပီး ရီသည္။
အိမ္သူ အိမ္သားမ်ား၏ က်ေနာ္႔အေပၚ ဆိုးႏြဲ႔သံမ်ား၊ ပူဆာသံမ်ား၊ ဖက္လွဲတကင္း ႀကိဳဆိုၾကသည္မ်ားကိုတုန္႔ျပန္ရင္း အိမ္ကို ေလ့လာမိသည္။ နံရံေပၚရိွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုမ်ား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုပါသည့္ ဖတ္လက္စဂ်ာနယ္မ်ားကို သတိထားမိသည္။ ေဒၚစုထက္ ဆယ္ႏွစ္ခန႔္အသက္ငယ္ေသာအေမက “ငါ႔အမႀကီးပံုေတြ က်က္သေရမရိွဘူးလားဟဲ့” ဆိုသည့္အေမးကို က်ေနာ္ အျပဳံးျဖင့္ ေထာက္ခံမိသည္။
“ပညာတတ္တဲ့သူမ်ား၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့သူေတြမ်ား ႐ုပ္ဆိုးပေစအံုးေတာ့ ၾကည့္ရတာကို က်က္သေရကိုရိွတာ ငါ႔သားရဲ႕” အေမ့၏ အထြန္႔တက္ခ်ီးက်ဴးသံမ်ားကို က်ေနာ္ကျဖင့္ေက်နပ္မိသည္။ က်ေနာ္က အေမ႔ကို စခ်င္၊ ေနာက္ခ်င္သျဖင္႔ “အေမ့ အမႀကီးက အမ်ားအတြက္သာ အလုပ္လုပ္ေနတာ တစ္ရက္ကို တစ္စံု အ၀တ္အစားေတြ၀တ္လွပါလားအေမရဲ႕” ဆိုၿပီး စမိသည္။
က်ေနာ့္ကို ၾကားထဲက၀င္ၿပီး ကက္ကက္လန္ရန္ေတြ႔သည္က အမအႀကီးဆံုး။ “ဟဲ႔ မိန္းမဆိုတာ ဘယ္မိန္းမမဆို လွခ်င္ၾကတာခ်ည္းဘဲ။ ျမန္မာဆန္ဆန္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကည့္လို႔လွသလဲ။ ၿပီးေတာ႔ သူ၀တ္တဲ့အ၀တ္အစားဖိုးအတြက္ ဘယ္သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔မွ၊ ဘယ္သူကန္ေတာ႔တာ မွ မဟုတ္ဘူး။ ကန္ေတာ့တာ၊ လက္ေဆာင္ေပးတာ ၀တ္တယ္ဆိုအံုးေတာ့ ေပးတဲ႔သူ၊ ကန္ေတာ့တဲ့သူေတြက အက်ဳိးလိုလို႔ ေပးၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္လုိ႔ ခင္လို႔ေပးတာ၊ ကန္ေတာ့တာ။ ခိုး၀ွက္ၿပီးရထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ ၀တ္စား၊ ေနေနတာမွမဟုတ္တာ။ နင္လွ်ာမရွည္နဲ႔” ဆိုသည့္ သူ႔၀သီအတိုင္း အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ေသာ ရန္ေတ႔ြသံကိုၾကားရသည္။
ေရႊျပည္ႀကီးကို ခဏတျဖဳတ္အလည္ျပန္တံုးမွာ က်ေနာ့္မွာ နာရီႏွင္႔အမွ် လုပ္စရာအေၾကာင္းအရာေတြမ်ားလွသည္။ မုန္႔ဟင္းခါး စားခ်င္သည္။ နန္းႀကီးသုတ္စားခ်င္သည္။ ဖန္ေရက်က် လၻက္ရည္အခြက္ေပါင္းမ်ားစြာေသာက္ရမည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေလေပါရင္း ျမန္မာဘီယာ ေအးေအးေလးမ်ားကို မာလာဟင္းႏွင့္ ျမည္းခ်င္သည္။ မႏၱေလးကိုလဲသြားခ်င္ေသးသည္။ အမယ္အစံု၊ လုပ္စရာအမ်ားသားႏွင့္ အခ်ိန္အားရသည္ မရိွလွ။
သြားရင္းလာရင္း ကားမွန္ေတြေပၚမွာ၊ ဆိုင္တံခါးမွန္ေတြေပၚမွာ၊ ေနရာစံုမွာ NLD အလံစတစ္ကာမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ဘီယာဆိုင္မွာ ဘီယာေသာက္ရင္း ရင္ဘတ္ေပၚမွာ NLD အလံရင္ထိုးေလးထိုးထားေသာ အမူးသမားမ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျငင္းၾက၊ ခံုၾကသံေတြကို ၾကားရသည္။ Taxi ေပၚရိွ ဘုရားပံုေတာ္ ကပ္ေနၾကေနရာမွာ NLD ေခါင္းစည္းနီနီေလးေတြကို ေတြ႔ရသည္။ NLD သရဏံ ဂစာၦမိလုပ္ထားၾကသည္။ ၾကည္ႏူးစရာ။ ခ်မ္းေျမ႕စရာ။ ဘတ္စ္ကားၾကပ္၊ မီးျပတ္၊ အမႈိက္ပံုပြေနေသာ မေျပာင္းမလဲအေၾကာင္းမ်ားအရာမ်ားထက္ မတရား တာကို မတရားဘူးဟုေျပာသံမ်ားကို ထူးထူးျခားျခား ၾကားရသည္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခၚသြားသျဖင္႔ NLD ႐ံုးဖြင့္ပြဲတစ္ခုသို႔ေရာက္သြားသည္။ NLD အမွတ္တရ အေရာင္းဆိုင္ေလးေတြမွာ ဘုစုခ႐ုေလးမ်ားမွအစ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ အမယ္ၾကီးမ်ားအထိ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြကို တျမတ္တႏိုး၀ယ္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးေကာလဟလေလးမ်ား ေျပာလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာရေသာအေျခအေနမွ ႏိုင္ငံေရးကို တအံုးအံုး စိတ္၀င္စားေနတာကိုျဖင့္ က်ေနာ္ သေဘာေတြ အက်ႀကီးက်သည္။ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးႏိုင္းႏိုင္းတို႔ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို အားရပါးရလက္ခုပ္တီးကာ အားေပးၾကသည္။ က်ေနာ္လို သာမန္ျပည္သူမ်ားက ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲအတြက္ လမ္းျပႏိုင္မည့္ NLD ကို အားရပါးရအားေပးေနစဥ္မွာ ပင္နီတိုက္ပံု၀တ္၊ ရင္ဘတ္တြင္ NLD ရင္ထိုးမ်ားထိုးထားေသာ ပါတီေကဒါအဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕က လူအုပ္ၾကားထဲတြင္ အေရွ႕မွ အေနာက္၊ ေတာင္မွေျမာက္သို႔ မ်က္စိေနာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ ထို႔အျပင္ ပါးစပ္က စီးကရက္ မီးခိုးေငြ႔မ်ားကို လူအုပ္ၾကားထဲမွာ မႊန္ထူေနေအာင္ မႈတ္ထုတ္ၾကသည္။ ကြမ္းေသြးမ်ားကို ေဘးလူေတြ စင္ေအာင္၊ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ေတြမွာ ေပပြေနေအာင္ ေထြးၾကသည္။ စင္ေပၚက ဦး၀င္းတင္တို႔က စည္းကမ္း ရိွၾကဖို႔၊ စည္းလံုးၾကဖို႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ေအာက္က NLD အဖြဲ႔၀င္တစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ ေဒါသမထြက္မလာခင္ သူငယ္ခ်င္းကိုႏႈတ္မဆက္ဘဲ က်ေနာ္ ျပန္ထြက္ခဲ႔သည္။
ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ္ မႏၱေလးသို႔ေရာက္ေနခဲ႔သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲသတင္းမ်ားကို က်ေနာ္ အငမ္းမရသိခ်င္သည္။ ဘယ္သူေတြ ႏိုင္ၾကသနည္။ ဘာေတြျဖစ္ၾကေသးသနည္း။ ေနျပည္ေတာ္ေလးေနရာကေတာ့ျဖင္႔ အေျခအေနဆိုးႏိုင္သည္။ အင္တာနက္ဆိုင္ကို သြား ေတာ့ အီးေမးလ္ဖြင္႔ဖို႔ေတာင္ အေတာ္စိတ္ရွည္ရသည္။ သတင္းစံုႏိုင္ေသာ ဆိုဒ္ေတြကို ဖြင္႔ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ႔ ပိုဆိုးသည္။ စိတ္အ႐ႈပ္မခံႏိုင္ေသာ က်ေနာ္က အင္တာနက္ဆိုင္မွ ထထြက္ခဲ႔သည္။ ဧၿပီ ၂ ရက္ေန႔မနက္အေစာႀကီးမွာ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာထုိုင္ရင္း ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ၀ယ္ဖတ္မိသည္။ သတင္းေတြက မစံုမလင္။ မျပည့္မစံု။ ဧၿပီ ၃ ရက္ေန႔က်မွသာ ေနျပည္ေတာ္ ေလးေနရာအပါအ၀င္ အကုန္နီးပါးေလာက္ ႏိုင္သည္ဆိုတာကို သိလာရသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွသူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ္ျပန္လာမည့္ရက္ကိုေသခ်ာဖို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ခ်ိန္ၾကမွ သတင္းအစံုသိရ သည္။ ျပည္တြင္းမွာရိွေသာသူက သတင္းအစံုမသိရ။ ျပည္ပေနသူက အတိအက်သိေနတာကို က်ေနာ္မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္မိေပမယ့္ ေနာင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာမွာပါဟုသာ ေျဖေတြးေတြးလုိက္ရသည္။
မႏၱေလးမွာရိွေနစဥ္ က်ေနာ္သြားခ်င္သည့္ မႏၱေလးပတ္၀န္းက်င္မ်ားကို သြားသည္။ ဦးပိန္တံတားသြားသည္။ မႏၱေလးေတာင္ေပၚမွ ေနလံုး ႀကီး၀င္ခ်ိန္ကို သြားၾကည့္သည္။ မင္းကြန္းသုိ႔ေရာက္သည္။ မင္းကြန္းမွာ ဧည့္သည္လုိက္ပို႔လာေသာ သူငယ္ခ်င္းႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္လမ္းညႊန္ႏွင့္ ေတြ႔သည္။ သူ႔ဧည့္သည္မ်ား ေစ်း၀ယ္ေနတံုးမွာ ေလေပါမိၾကသည္။ “အေျခအေန အေတာ္ေကာင္းလာတယ္ဆို “ဟူေသာ က်ေနာ့္အေမးကို မခ်င္႔မရဲအျပံဳးျဖင့္ အေျဖေပးသည္။ “ဘဏ္စနစ္ေတြ၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးေတြ အႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္မေျပာေတာ႔ပါဘူးဟယ္။ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား၀င္လုိ႔ရမယ့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းအိမ္သာေတာင္ ျပည့္စံုေအာင္ရိွတာမွ မဟုတ္ေသးတာ။ အခု ဒီမင္းကြန္းမွာဆို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တပိုတပါးသြားခ်င္ရင္ေတာင္ အေတာ္ဒုကၡေရာက္တာဟဲ့” ဆိုသည့္ သူ႔ စကားသံသည္ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္စရာ။ “ ႏိုင္ငံျခားသားဆိုတုိင္း ခ်မ္းသာတယ္မထင္နဲ႔ဟဲ႔။ တခ်ဳိ႕က ဘတ္ဂ်က္ကန္႔သတ္ၿပီး လာခ်င္လြန္းလို႔သာ လာရတာ။ အကန္႔အသတ္နဲ႔ သံုးရတာ။ ထိုင္းတို႔၊ ဗီယက္နမ္တို႔မွာက လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြ၀င္စားလဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔။ ဟိုတယ္ဆိုရင္လဲ သူ႔ေစ်းနဲ႔သူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး တည္းလ႔ိုရတယ္။ ဒီမွာကဟယ္” ဆိုသည့္ သူ႔စကားသံေတြကို က်ေနာ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ႔သည္။
အခ်ိန္နည္းေသာ က်ေနာ္႔အတြက္ သြားခ်င္ေသာေနရာ၊ ေတြ႔ခ်င္ေသာလူမ်ားကို အကုန္မေရာက္၊ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္ဖို႔ျပင္ရသည္။ ေလယာဥ္ ကြင္းကို လုိက္ပို႔ေသာ က်ေနာ္႔ ကိုယ္တစ္ျခမ္းကို ပိုက္ဆံအိတ္ထဲရိွ ျမန္မာက်ပ္ေငြမ်ားကို အကုန္ျပန္ေပးလိုက္သည္။ လူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရး ျဖတ္ၿပီး ရိွေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ က်ေနာ္ ဘာမွမစားခ်င္၊ မေသာက္ခ်င္ေတာ႔။ ျမန္မာေငြသံုးဖို႔ မလိုေတာ႔။
သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ တစ္စံုတစ္ခုကိုအမွတ္ရကာ သူ႔ဆီမွ တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ ျပန္ေတာင္းလိုက္သည္။ သူ႔ကို ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းျပမေန။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ျမန္မာေငြ ဘာလုပ္လုိ႔ရမွာလဲဆိုသည့္ သူ႔အေမးကို အေျဖမေပးခဲ႔။ က်ေနာ္႔အတြက္ တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္သည္ အက်ဳိးရိွႏုိင္သည္။ ျပည္သူေတြ၏ အေၾကာက္တရားကို ျပန္လည္အသက္သြင္းၿပီး ေရႊျပည္ႀကီးတိုးတက္ဖို႔ ကန္႔လန္႔ခံေနေသာသူမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ က်ေနာ္ႏွင့္မေတြ႔ဘူးဟု မည္သူေျပာႏိုင္သနည္း။
ထိုသို႔ ေတြ႔ခဲ႔ပါက က်ေနာ္႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာရိွေသာ ျမန္မာက်ပ္ေငြႏွစ္ေထာက္ကိုအသံုးခ်ကာ ပါးကိုခပ္စပ္စပ္ေလး ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ႐ုိက္ေပးလိုက္ရအံုးမည္။

Blog:                         http://wanna23-23.blogspot.com/