ဘဂၤလားပင္လယ္ေကြ႔မွာ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ရွာေဖြၿပီး ေရပိုင္နက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားလာတဲ့အတြက္ ပင္လယ္ျပင္ဥပေဒဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာခံုရံုး International Tribunal for the Law of the Sea က ဆံုးျဖတ္ေပးဖို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတို႔က ၂၀၀၉ မွာ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ ႏွစ္ခြဲၾကာတဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ မတ္လ (၁၄) ရက္ေန႔က စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ၁၅၁ မ်က္ႏွာရွိတဲ့ စီရင္ထံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဘက္က အစိုးရေရွ ႔ေနခ်ဳပ္ ဦးထြန္းရွင္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက ဝန္ထမ္းေတြအျပင္ ျပင္သစ္ဥပေဒပညာရွင္ (၄) ဦး၊ အေမရိကန္ဥပေဒပညာရွင္ (၂) ဦး နဲ႔ အဂၤလိပ္ဥပေဒပညာရွင္ (၁) ဦး က ေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါတယ္။ ခံုရံုးက ဆံုးျဖတ္တဲ့အမႈျဖစ္လို႔ အရံႈးအနိုင္ သံုးသပ္တာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၁၉၇၄ ကစၿပီး ကမ္းလြန္ပင္လယ္မွာ နယ္နမိတ္သတ္မွတ္ဖို႔ (၂) ႏိုင္ငံ ေဆြးေႏြးလာခဲ့ေပမယ့္ ကမ္းလြန္နယ္နိမိတ္ ေရမုိင္ (၁၂) မုိင္ သတ္မွတ္တာေလာက္ပဲ သေဘာတူခ်က္ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မိုင္ (၂၀၀) အထူး စီးပြားေရးဇုန္၊ ကမ္းလြန္ပင္လယ္၊ ပင္လယ္ျပင္နယ္နမိတ္ စတာေတြကို သတ္မွတ္ဖို႔ သေဘာတူခ်က္ မရယူႏိုင္ဘဲ အျငင္းပြားစရာေတြနဲ႔သာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ ဟမ္းဘတ္ခ္အေျခစိုက္ ကုလသမဂၢခံုရံုးရဲ ႔ အဆံုးအျဖတ္ကို ရယူတာျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤလားပင္လယ္ေကြ႔ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္မွာ ေရနံနဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ရွာေဖြတူးေဖာ္ႏိုင္တာဟာ အခုလို ကုလသမဂၢခံုရံုးကို ေရာက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္သေဘၤာအၿခံအရံနဲ႔ ကိုရီးယား ေဒဝူးကုမၼဏီက ၂၀၀၈ ႏိုဝင္ဘာလမွာ ေရနံဓါတ္ေငြ႔ ရွာေဖြတာေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ေရတပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရပါတယ္။ ၂၀၀၉ ေအာက္တိုဘာလ (၈) ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အၾကား ပင္လယ္ျပင္ေရပိုင္နက္ သတ္မွတ္ေပးဖို႔ ပင္လယ္ျပင္ ဥပေဒဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာခံုရံုးကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ခံုရံုးအဆံုးအျဖတ္ကို နာခံမယ္လို႔ ႏိုဝင္ဘာ (၄) ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာဘက္က အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။ အမႈျဖစ္စဥ္မွတ္တမ္းကို ၂၀၁၀ ဇူလိုင္လ (၁) ရက္ေန႔မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က တင္ျပဖို႔နဲ႔ ဒီဇင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ျမန္မာဘက္က တင္ျပဖို႔ ခုံရံုးက အခ်ိန္သတ္မွတ္ပါတယ္။
ႏွစ္ႏုိင္ငံရဲ ႔ တင္ျပခ်က္ေတြကို အျပန္အလွန္ေလ့လာဖို႔ တႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ေပးၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ၂၀၁၁ မတ္လ (၁၅) ရက္ေန႔ ျမန္မာက ၂၀၁၁ ဇူလိုင္လ (၁) ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အေၾကာင္းျပန္ၾကဖို႔ ခံုရံုးက သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ တင္ျပခ်က္နဲ႔အေၾကာင္း ျပန္ခ်က္က စာမ်က္ႏွာေလးရာေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ခံုရံုးရဲ ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က စာမ်က္ႏွာ (၁၅၀) ေက်ာ္ရွိတာမုိ႔ စုစုေပါင္းစာမ်က္ႏွာ (၉၀၀) ေက်ာ္ရွိတဲ့ အမႈပါ။ ခံုရံုးရဲ ႔ အဆံုးအျဖတ္ဟာ အၿပီးအျပတ္ျဖစ္တာမို႔ အယူခံဝင္ခြင့္မရွိဘဲ နာခံဖို႔သာ ရွိပါတယ္။ ကမ္းေျခက ေရမိုင္ႏွစ္ရာအတြင္း ပင္လယ္ျပင္နယ္နမိတ္၊ အထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ႔ ကမ္းလြန္ပင္လယ္ေဒသကို သတ္မွတ္တဲ့ ခံုရံုးရဲ ႔ စီရင္ထံုးကိုနာခံဖို႔ အမႈစစဥ္ကတည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ ျမန္မာက သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကမ္းရိုးတန္းက ၄၁၃ ကီလိုမီတာရွိၿပီး ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းက ၅၈၇ ကီလိုမီတာရွိတာေၾကာင့္ ျမန္မာက (၁၇၄) ကီလိုမီတာအသာရေနပါတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ေရပိုင္နက္ သတ္မွတ္တဲ့အခါ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က စတုရမ္းကီလိုမီတာ တသိန္းတေသာင္းေက်ာ္ရရွိၿပီး ျမန္မာက တသိန္း (၇) ေသာင္းေက်ာ္ရရွိတာမို႔ ျမန္မာဘက္က ကီလိုမီတာ (၆) ေသာင္းေက်ာ္ အသာရေနပါတယ္။ ကမ္းရိုးတန္းနဲ႔လိုက္ၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး အခ်ဳိးက်ရရွိေအာင္ သတ္မွတ္တာျဖစ္တယ္လို႔ စီရင္ခ်က္စာမ်က္ႏွာ (၁၄၃) မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက သူတုိ႔မွန္းထားတာထက္ စတုရမ္းကီလိုမီတာ (၆) ေထာင္ေက်ာ္ပိုရလို႔ အလြန္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ စီရင္ထံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ (၂) ႏိုင္ငံစလံုး လိုခ်င္တာေတြ အကုန္မရတာကေတာ့ ထင္ရွားပါတယ္။
ခံုရံုးစီရင္ခ်က္မွာ (၂) ႏိုင္ငံစလံုး အျမတ္ထြက္တယ္လို႔လည္း မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အျငင္းပြားေနတဲ့ ကမ္းလြန္ေရျပင္ကို နယ္နမိတ္ သတ္မွတ္မႈေၾကာင့္ တရုတ္နဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားကို ေပးထားတဲ့လုပ္ကြက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ပိုင္နက္ထဲေရာက္သြားတယ္လို႔ ဧရာဝတီစာေစာင္မွာ William Boot က မတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔က ေရးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရေရွ ႔ေနခ်ဳပ္ ဦးထြန္းရွင္ကေတာ့ ျမန္မာ့ေရနံဓါတ္ေငြ႔လုပ္ကြက္ကို မထိခိုက္ေၾကာင္း မတ္လ (၂၂) ရက္ေန႔က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ရွင္းျပေၾကာင္း အစိုးရသတင္းစာမွာ မတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကမ္းေျခက အိႏိၵယနဲ႔ ျမန္မာၾကားမွာညပ္ၿပီး ခြက္ဝင္ေနတာမို႔ ေရပိုင္နက္မွ်မွ်တတျဖစ္ဖို႔ ခံုရံုးက အဓိကထားပံုရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ စီရင္ထံုးဟာ အိႏိၵယ-ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေရပိုင္နက္ အျငင္းပြားမႈအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ပင္လယ္နယ္နမိတ္၊ အထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ႔ ေရမိုင္ (၂၀၀) ကမ္းလြန္ပင္လယ္၊ ေရမိုင္ (၂၀၀) အျပင္က ကမ္းလြန္ပင္လယ္စတဲ့ အပိုင္း (၃) ပိုင္းကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္မွာ အေႏွာင့္အယွက္မရွိ သယံဇာတ ရွာေဖြႏိုင္တာကို ေအာင္ပြဲခံတယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။